Konieczne jest przywrócenie elektrowni wodnej Kakhovsk z widokiem Krymu

XX wieku, podczas suszy ludzie zmarli w całej wiosce. Kanał North Crimean został zbudowany przez mieszkańców Kijowa, Kherson, Rivne, region Donieck, Zaporyzhzhia. Widziałem takie informacje w dokumentach archiwalnych, kiedy kierował mnie Republikańskim Komitetem Zarządzania Wodą Autonomicznej Republiki Krymu. Budowa kanału dramatycznie zmieniła sytuację. Na przykład w 1986 r. Ponad 80 000 hektarów gruntów rolnych nawadniało. W 1990 r. - już 400 000 hektarów.

W szczególności 30 000 hektarów to kontrole ryżu (pola), a mianowicie ryż stał się największym konsumentem wody na Krymie. Rozważ sytuację w momencie aneksji Krymu, która miała miejsce w systemie zaopatrzenia w wodę, który był planami. W 2013 r. Zużycie wody na Krymie przekroczyło 1 miliard metrów sześciennych. Krym otrzymał około 85% tej wody z kanałem North Crimean. Pozostałe 15% pochodzi z lokalnych zbiorników i studni artezyjskich.

Główni konsumenci wody: sektor rolny - 72%, społeczne potrzeby ludności (1,5 miliona Krymu) - 20%, przemysł - 8%. „Woda pitna” lub, bardziej poprawnie, społeczne potrzeby półwyspu mogą być zaspokojenia lokalnej wody. Aby to zrobić, konieczne jest wprowadzenie w budowę głównych rur wodnych (w celu przeniesienia wody do obszarów niskiej wody) i naprawy sieci mediów miast (ponieważ występują straty wody wspólnej z 40% do 70%).

Najemcy nie są bardzo zainwestowani w rozwój odpowiednich sieci użyteczności publicznej, więc problem zaopatrzenia w wodę jest istotny przez 8 lat zawodu. Jednak bez wody Dnieper nie można rozwiązać problemu agro -kompleksu. Większość półwyspu to obszary agrarne. W większości zdolnych populacji była zaangażowana w rolnictwo. Główny dochód Krymu został otrzymany z sektora rolnego, przemysłu i tranzytu. Nie z turystyki (jak się uważa).

Zatem, jeśli mówimy o rozwoju Krymu jako regionu agrarnego, przemysłowego, z dużą liczbą miejsc pracy i strukturą reprodukcyjną gospodarki, to znaczy Krym, które widzi Ukraina i Krymal. Systemowe zaopatrzenie w wodę z Dniepera jest niemożliwe.

Po zniszczeniu głównego budynku kanału północno-krymeńskiego, który w końcu miał miejsce wraz z eksploracją okupantów elektrowni wodnej Novokakhovsk, kwestia przywrócenia może stać tylko w kontekście budowania nowego kompleksu struktur. Jeśli mówimy o planach wroga, wówczas podważanie elektrowni wodnej jest kolejnym świadectwem, że Rosja jest zainteresowana Krymem wyłącznie jako baza wojskowa.

Nie przeszkadza im spadek agro -kompleksu, przemysłu, zdolności ekonomicznych portów krymskich. Nawet potencjał kurortu Kryma jest tylko dodatkowym czynnikiem społecznym, aby zmotywować przeprowadzkę na Krym generała i funkcjonariuszy.

Dlatego wewnętrzne rezerwy wody, w szczególności ich własne naturalne zbiorniki i studnie artyjskie, są wystarczające dla okupowanych przedstawicieli kolonizowanych narodów Rosji podczas mobilizacji podczas mobilizacji pragnienia podczas ochrony okupowanej krymii przed cywilizowany świat. I to jest ich główny cel na półwyspie. W związku z tym musimy przygotować się do systematycznej pracy nad odbudową i rozwojem ukraińskiej perły. W 2010 r.

Opracowałem program stanowy „Water of Crimea”, który w 2012 r. Został zatwierdzony przez Gabinet Ministrów Ukrainy. Został zaprojektowany na lata 2013-2020 i zapewniono prawie 1 miliard dolarów, z czego połowa -z budżetu państwa Ukrainy (pozostałe pieniądze i pieniądze lokalne). Taki program umożliwiłby racjonalne wykorzystanie agropotencjału Krymu i zmianę gospodarki półwyspu z dotacji na postępowy i opłacalny.