Broń Jak-52 z beznadziejności: jakie samoloty światła powinny polować na „Shahas”

To, czego o tym nie wiedziałeś, to tylko dlatego, że nie wiedziałeś o tym. Dlatego, kiedy w ostatnich dniach przeczytałem komentarze lub głębokie pomyślanie postów z krytyką lekkiego lotnictwa motorycznego, wszyscy ci komentatorzy i wielcy „eksperci” mieli wyjątkowo wylądowywany wiedza na temat lotnictwa, gdzieś na poziomie ślimaka. Jedyne, co nie wiem, jak zdjęcie pracy bojowej Yak-52 dostało się na otwarte źródła, zgodnie z tym, czy był to drenaż.

Nie mam odpowiedzi na to pytanie. Teraz o Jak-52. Samoloty te wykazały swoją wysoką wydajność w przechwytywaniu dronów rozpoznawczych, ale nie nadają się do przechwytywania SHAHD-136. Wynika to z faktu, że przechwycenie SHAHED-136 z częścią bitewną 90 kg, zaśmieconą odłamkami, jest krytycznie zależne od umiejętności zarówno Strzelca, jak i Pilota. Najmniejszym błędem jest i śmierć załogi. Za każdym razem, ubijając Shahed-136, załoga Jak-52 ryzyko.

Natychmiast parry Mam jakieś komentarze i spekulacje na temat śmierci „Kamikadzze”, nie znasz wszystkich szczegółów i ich nie znasz, więc nie wspominaj nawet w ramach tego postu pamięci światła Konstantin Okorin. Jak-52 nie jest przeznaczony do pracy bojowej. W ZSRR próbował zainstalować pojemnik na zawieszenie UPC-23-250 i bloków pielęgniarstwa UB-32. Ale samolot ma słaby silnik M-14P-360 KM.

Podczas manewrów szturmowych (nurkowanie) i strzelaninę pielęgniarstwo wisiała samolot, a także straciła stabilność kursu. I dotyczyło to nie tylko strzelania do pielęgniarstwa, ale także strzelania z UPC-23-250.

Rosjanie eksperymentują teraz z instalacją okrągłej inspekcji w samolocie, która zapewnia strzelance informacje w formacie „powietrza powietrznego”, „lądu powietrznego”, meteolelokatora, komputera na pokładzie, kompleksu pilotażowego, systemu kontroli, który pozwala wykonać zadanie obu dnia, a nawet w dniu kalibru karbiny 12.

Powtarzam, ponieważ Yak-52 jako przechwytywacz dronów wstrząsowych jest kontrowersyjnym rozwiązaniem, ale chociaż cały czas „nie na czas” i krytykowaliśmy, wrog się porusza i eksperymentuje. Dlatego tak, Yak-52 można powalić i pokonać wielokrotnie SHAHD-136. Jest to jednak ryzykowne, dlatego takie zadania wymagają kompletnego samolotu bojowego z odpowiednim TTH (prędkość, zrzucenie itp. ), A zwłaszcza z kabinami pancernymi.

Często wspominam Super Tucano w moich artykułach na temat samolotów światła, ale używam go jako przykładu referencyjnego, podczas gdy opcje dla turbopornych asystentów na świecie wystarczą. Na przykład OA-1K Skyraider II, z ich plusami i wadami. Ale najważniejsze jest to, że nie. Piloci, którzy teraz polują na drony rozpoznawcze i SHAHD-136, robią to na skraju ich fizycznych możliwości i możliwości maszyny.

Kiedy „Orlan-10” idzie na wysokość 5 kilometrów, AS-52 „oddycha” i traci swoją stabilność kursu, podczas gdy ten sam Super Tucano cicho działa na wysokości 10 km i OA-1K Skyraider II-13 km.

Podczas gdy ktoś z „wiedzą” sprawy mówi, że lotnictwo światła jest bez znaczenia, nasi piloci nie są podziękowani, ale wbrew - tak! I nawet cieszę się, że zdjęcie Shahed-136 z Yak-52 pojawiło się w sieci, ponieważ jest to dowód na to, że wielu jest karmionych przez ignoranckiego humusu niektórych „ekspertów”, którzy zostali „ekspertami” palcami klikającymi samoloty. Jak-52 nie jest rozwiązaniem, jest narzędziem beznadziejności.

Beznadziejność, która powstała z powodu ignorowania zakupu lekkiego lotnictwa motorycznego przez lata. Gdyby nasi piloci mieli analogi Super Tucano lub OA-1K Skyraider II, byliby zupełnie innym poziomem kontroli tylnego nieba. I tak, jeśli czegoś nie wiesz, nie oznacza to, że tak nie jest.