Symbol ambicji Kremla. Żałosna historia rosyjskiego lotniskowca „Admirał Kuznetsov”

Weikherta o niesławnej historii sowieckiego lotniskowca „Admirał Kuznetsov”. Rosyjski lotniskowca „Admirał Kuznetsov” stał się przedmiotem wyśmiewania współczesnych flot morskich świata, wiecznym wstydem rosyjskiego wojska i ciągłym przypomnieniem, że koniec Związku Radzieckiego był naprawdę błyszczący. Jednak pomimo tego Moskwa nalega na zachowanie tej katastrofy.

Wiele osób zastanawia się: dlaczego? Dlaczego Rosjanie starają się zachować to pływające przypomnienie o nędzy i niepowodzeniu ostatnich trzydziestu lat? Przyczyny są zakorzenione w ostatniej dekadzie zimnej wojny. Marynarka wojenna Związku Radzieckiego zawsze była potężną siłą, jeśli chodzi o wojnę podwodną. Ale ponadto flota radziecka była znana jako siła regionalna.

Bez lotniskowców flota radziecka marzyła o rozwoju sił z marynarką wojenną USA i ich ogromną flotą lotniskowców. Brak możliwości porównania z Amerykanami w zakresie władzy lotniskowca, sowieckie wojsko nie odważyło się wydać swoich ograniczonych zasobów na to, co prawdopodobnie będzie jałowym planem. Ale w latach 80. nastąpiły zmiany strategicznego myślenia o flocie sowieckiej.

Lotniczy przewoźnik został po raz pierwszy ułożony w 1982 roku, ale jego korzenie można wykryć co najmniej dekadę wcześniej. W tym czasie Związek Radziecki był ogólnie. Była to era Leonida Brezhneva, a świat wydawał się radzieckiej ostrygi geopolitycznej, podczas gdy Amerykanie utknęli w głębokiej depresji po Wietnamie i Waterheicie.

Na tle tych skandali nieudane przywództwo prezydenta Jimmy'ego Cartera i różnych kryzysów społeczno-ekonomicznych, które uderzyły w Stany Zjednoczone, niewiele osób w Moskwie wierzyło, że w ciągu dziesięcioleci ich imperium rozpadnie się w proch. Po wielu latach Związek Radziecki odmówił utworzenia lotniskowca, w końcu postanowił zbudować prawdziwego lotniskowca.

Celem było zwiększenie potencjału i ostatecznie wyzwanie Amerykanów w obszarze, w którym według USA osiągnęli dominację. Biorąc pod uwagę geopolityczny kontekst czasu, w którym wpadł admirał Kuznetsow, można powiedzieć, że Związek Radziecki uważał, że z czasem może pokonać Amerykanów. Ale niech będzie to lekcja dla innych wielkich mocarstw, które uważają, że ich obecna rzeczywistość geopolityczna pozostanie ta sama dekada później.

Niemal natychmiast po ułożeniu dużego statku musiało iść na kompromis w swoim projekcie. Technologie radzieckie nie były w stanie spełnić wymagań technicznych początkowego planu admirała Kuznetsa. Były prawdziwe ograniczenia technologiczne, które napotkali programiści, próbując stworzyć lotniskowca, który mógłby konkurować ze statkami marynarki wojennej USA.

ZSRR chciał, aby lotniskowca wystawała radziecka energia powietrzna, a także zapewniał dodatkowy poziom ochrony podwodnych nuklearnych z pociskami balistycznymi. W kontekście rywalizacji między ZSRR i NATO siły Nato NATO Nato United mogłyby ścigać i zniszczyć wiele radzieckich okrętów podwodnych atomowych za pośrednictwem nowoczesnych samolotów obrony przeciwlotniczej.

Moskwa miała nadzieję, że ujmie te możliwości, rozwijając się w pobliżu lotniskowców, którzy mogliby pomieścić te podwodne NATO z lotnictwem pokładowym. Ale nawet lotnictwo pokładowe nie pomogło! Nawiasem mówiąc, bazy lotniskowców, które zostały opracowane do operacji na pokładzie „Admirał Kuznetsov”, takie jak 38 OKB Yakolev, były wyjątkowo nieudane. Nie uzasadnili swoich nadziei i stworzyli znacznie więcej problemów dla ZSRR, niż rozwiązali.

Radzieccy inżynierowie i piloci uznali się za 38 „całkowicie niewiarygodnych w bitwie”. Tak więc, nawet jeśli admirał Kuznetsov doskonale działał w ramach parametrów projektu (tego, czego nie mógłby zrobić), nawet jego własne skrzydło powietrzne byłoby zakłócone za jego strategiczne korzyści. Co więcej, Związek Radziecki musiał wprowadzić radykalne zmiany w projekcie lotniskowym, ponieważ miał na celu użycie tego statku na Morzu Czarnym.

Według konwencji Montre zakończonej między Rosją a Turcją Rosjanie nie mają prawa prowadzić lotniskowców przez Bosfor. Dlatego sowieccy deweloperzy zmniejszyli wstępne plany admirała Kuznetsowa i wybrali je w „ciężkim przewoźniku lotniczym”. Gdy zaczęły się kompromisy dotyczące projektu i jego klasyfikacji, potencjał lotniskowca doszedł do głowy. Kiedy Związek Radziecki zaczął się rozpadać, zamieniło się w ogromny niepotrzebny atut.

Jednak rząd Federacji Rosyjskiej, który został zastąpiony przez Związek Radziecki, nie chciał zachować katastrofy statku. Rosja nadal inwestowała dobre pieniądze w złe inwestycje. A powód jest prosty. To ten sam powód, dla którego początkowo skłoniła flotę radziecką do zbudowania nieudanego statku: Rosjanie marzą o zostaniu prawdziwie globalnym państwem morskim. Rosja nadal ma doskonałe siły podwodne, a flota rosyjska stanowi stałym zagrożenie dla blisko za granicą.

Ale jednocześnie Rosjanie trudno jest przewidzieć kompleksową władzę morską na cały świat, tak jak robią to Amerykanie i ich sojusznicy. Teoretycznie, zachowując nawet starego lotniskowca, rosyjska flota może wypracować przyzwoite operacje z lotniskowcami. Z tej logiki Chińczycy kupili starego sowieckiego lotniskowca „Varang” (admirał Kuznetsov ”.

Jednak, w przeciwieństwie do rosyjskiej marynarki wojennej, marynarka wojenna ludowej armii wyzwolenia Chin (NVAK) była w stanie przekształcić starego sowieckiego lotniskowca, który kupili w prawdziwy statek szkoleniowy, aby zmodernizować swoją flotę i stworzyć opłacalne siły lotniskowe. Admirał Kuznetsov jest tak stary i słabo zbudowany (i służył), że Rosjanie nie mogą nawet używać go jako statku szkoleniowego.

Admirał Kuznetsov jest symbolem tych ambicji, które od dawna wzbudzały umysły radzieckich i rosyjskich planistów wojskowych. I jest to ciągłe przypomnienie, że Rosja nie była w stanie w pełni zrealizować tych ambicji.

Można by pomyśleć, że w Moskwie już zrozumiał błąd i po prostu skupił się na dominacji w pobliżu za granicą przy pomocy ich wspaniałych okrętów podwodnych, a nie na próbach budowy lotniskowców, które nigdy nie będą równe Amerykanom i wkrótce w środku. Każdy przypadek może być przestarzały „pojawienie się zastrzeżeń/systemów odmowy (A2/AD). Brandon J.

Weikhert jest analitykiem bezpieczeństwa narodowego, byłym pracownikiem Kongresu i analitykiem geopolitycznym, który pisze dla Washington Times, Asia Times i Pipeline. Autor książek „Winning Space: How America pozostaje supermocarstwem”, „Biohacked: Chin's Race to Control Life” i „The Shadow War: Iran's Poszukiwanie supremacji”. Jego następna książka „Katastrofa naszego własnego tworzenia: How the West Lost Ukrainy zostanie wydana 22 października w Encounter Books.