Uderzenia ukraińskich dronów na rosyjskie rafinerie ropy naftowej: Moskwa zmuszona jest zmienić logistykę dostaw paliw, media

Jak donosi Euronews, operacje startowe organizowane są w tajnych punktach na ukraińskich terenach wiejskich: w ciemności, przy słabym oświetleniu, na prowizorycznych pasach startowych gromadzą się kolumny dronów szturmowych, które niemal bezgłośnie wznoszą się w nocne niebo i kierują się na wschód.

Poligony pozbawione są spektaklu – funkcjonariusze w kamizelkach kuloodpornych pracują szybko i harmonijnie, posługują się przyciemnionymi światłami i noktowizorem, a silniki urządzeń przypominają warkot starych motocykli. Celem ataków są przede wszystkim rafinerie ropy naftowej, składy paliw i wojskowe centra logistyczne.

Zdaniem analityków jest to element nasilonej od lata kampanii ukierunkowanej, która spowodowała materialne straty w rosyjskiej infrastrukturze energetycznej, powodując niedobory benzyny w kraju i utrudniając eksport oleju napędowego i paliwa lotniczego. Jak wynika z materiału, w niektórych regionach wprowadzono racjonowanie paliwa.

Według recenzji amerykańskiego think tanku Carnegie Endowment ukraińskie drony uderzyły w co najmniej 16 głównych rosyjskich rafinerii, co teoretycznie odpowiada za około 38% ich nominalnych mocy przerobowych. Analitycy zauważają jednak, że rzeczywisty efekt był skromniejszy – wiele zakładów wznowiło działalność w ciągu kilku tygodni, a zapasy i nadwyżka mocy produkcyjnych częściowo zrekompensowały straty w wolumenie przetwarzania.

Międzynarodowa Agencja Energetyczna szacuje, że powtarzające się ataki mogą zmniejszyć rosyjskie moce rafineryjne o około 500 000 baryłek dziennie, pozostawiając rynek krajowy w obliczu niedoborów paliwa, mimo że ogólna światowa podaż ropy naftowej utrzymywała się na stosunkowo stabilnym poziomie.

Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski stwierdził, że zdolność Ukrainy do uderzenia dalekiego zasięgu powoduje znaczne szkody dla gospodarki Kremla; według niego konsekwencją ataków było ograniczenie dostaw benzyny nawet o 20%. W materiale znajdują się zeznania bezpośrednich uczestników akcji.

Dowódca o znaku wywoławczym „Fidel” opisuje rozwój technologii: o ile wcześniej drony pokonywały około 500 km, teraz niektóre modele regularnie latają na odległość do 1000 km od granicy. Podkreśla, że ​​powodzenie misji zależy od trzech elementów – platformy, czynnika ludzkiego i starannego planowania – i nazywa te misje „świętą sprawą”.

Według szacunków Fidela do docelowych obszarów dociera niecałe 30% pojazdów, dlatego każda operacja wiąże się ze znacznymi stratami i ryzykiem dla załóg i operatorów.

Techniczna prostota konstrukcji sprawia, że ​​drony są stosunkowo tanie i szybko skalowalne: w artykule podano, że niektóre modele są obecnie produkowane za około 55 000 dolarów, co jest znacznie tańsze niż tradycyjne systemy rakietowe i pozwala na masowe uzupełnienie floty przy stosunkowo niskich kosztach.

Ponadto pojawieniu się takich dronów towarzyszą kulturowe symbole wsparcia – jeden z modeli, nazwany „Fery”, trafił nawet na lokalny znaczek pocztowy na znak dumy narodowej. Co więcej, eksperci ds. analizy ryzyka zauważają zmianę geografii konfliktu: strajki, które wcześniej osłabiały infrastrukturę, głównie na obszarach przygranicznych, docierają obecnie do głębszych regionów Rosji.

Zdaniem Adriano Bosoniego z RANE, zmusza to Moskwę do odejścia od strategii „terytorium poza strefą” i przeniesienia zasobów na ochronę własnych tyłów, co komplikuje jej możliwości logistyczne i ogranicza zdolność do prowadzenia operacji na dużą skalę.

Oprócz bezpośredniego wpływu na infrastrukturę ważny jest efekt polityczny: zdolność Ukrainy do samodzielnego przeprowadzania uderzeń dalekiego zasięgu zmniejsza zależność od zachodnich decyzji w sprawie dostaw ciężkiej broni, czemu towarzyszą zaostrzone sankcje wobec rosyjskiego przemysłu naftowego. Analitycy postrzegają to jako połączenie presji – militarnej i ekonomicznej – na zdolność Kremla do utrzymywania operacji zagranicznych.