Nie ma Krymu - nie ma pokoju. Dlaczego nie można zakończyć wojny, opuszczając Półwysep Rosji

Zakłada się 10 lat w aneksji Krymu. Analityk Aleksiej Kopitko powraca na te wydarzenia, aby porozmawiać o tym, która strategia jest potrzebna na półwyspie i dlaczego prawdziwy pokój jest niemożliwy bez jej zwrócenia Ukrainy. Wraz z Dimą Tymchuk od 2008 roku badaliśmy rolę floty Morza Czarnego w systemie wpływów rosyjskich na Krymie. Dlatego mamy obserwacje w segmencie ponad 15 lat. I głęboko subiektywne wnioski, które prawdopodobnie obrażają uczucia wierzących. 1.

Wydaje mi się, że w czasie wojny Kremlin nie miał jasnego planu „przejęcia i przywiązania Krymu”. Taki wynik nie został ustalony z wyprzedzeniem, powstał w trakcie zdarzeń. Z pewnością byli (teoretycznie o obronie). Był komponent zasilania i sieć na Ziemi. Była wiedza, że ​​prawie całe kierownictwo władzy Ukrainy (w NSDC, minister obrony, przewodniczącego SBU, szefa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych itp. ) Obywateli i/lub agentów Rosji.

A taktyka (która jest nadal używana), była dopracowana przez dziesięciolecia: naciśnięta, o ile jest ściska. Na tym tle podjęli polityczną decyzję o „prasie”. Gdyby Janukowa w jakiejś formie zachowana na czele stanu, myślę, że w tym czasie nielegalna aneksja nie spieszyłaby się, by się zbliżyć, walczy o więcej. Wykorzystaliby tryb osłabienia do hybrydowej penetracji mocy i rozszerzenia wszystkich form obecności na południu i wschodzie.

To, co nadal doprowadziłoby do starcia wojskowego, prawdopodobnie jeszcze bardziej tragicznego dla Ukrainy. 2. Kiedy drużyna paląca zaczęła być ucieleśniona, ukraińskie piwa mocy zostały sparaliżowane. Usługi wojskowe i wywiadowcze nie otrzymały odpowiednich zespołów, wielu urzędników skorzystało z luki, aby uniknąć decyzji w obliczu niepewności, aby nie byli odpowiedzialni za nic. Pamiętam doskonale czas. Czując całkowitą beznadziejność.

Kiedy informacje były, ale musiałem tylko przekazać je do działania. 3. Odstraszanie może nastąpić 1) jako reakcja zdarzenia i 2) jako reakcja obywateli. Wydarzenie było tak haniebne, jak to możliwe, ograniczone przez dekret dekoracyjny Obamy na nałożenie sankcji dwa tygodnie po rozpoczęciu okupacji. Żywa ilustracja zasady „za mało - za późno”. Odporność populacji spowodowała opóźnienie. Z oczywistych powodów. Z jednej strony ludzie byli zdezorientowani i przestraszeni.

Trudno było uwierzyć w to, co się stało. Wielu trudno było stworzyć swoje nastawienie. Zwłaszcza - biorąc pod uwagę dominację Rosji w przestrzeni informacyjnej. Z drugiej strony pojawiły się błędy w pierwszych dniach pierwszych dni. Jestem przekonany, że zniesienie prawa języka Kivalov-Kolesnichenko jest tragicznym błędem. Jest to najbardziej przedwczesne rozwiązanie, które poważnie ułatwiło zadanie wroga.

Myślę, że gdyby Moskwa stanęła przed opozycją na szczeblu międzynarodowym, to w tej sytuacji w Sewastopolu zostanie to zachowane, ale dla Krymu byłoby możliwe walkę. (Świadomie nic nie piszę o oporze bezpośrednio na samym Krymie pod koniec lutego - wiosny 2014 r. Uczestnicy wydarzeń zostaną napisane o tym we właściwym czasie. Ponieważ obecny obraz jest zniekształcony).

W rezultacie Putin był w stanie doprowadzić grę do trudnego i błędu: formalnie włączył okupowanego Krymu i Sewastopolu w Federacji Rosyjskiej. 4. Jeśli spojrzysz przez soczewkę tych zdarzeń, połączenia z teraźniejszością są bardzo wypukłe. Kiedy dzisiaj czytam komentarze na temat następnego „historycznego” przemówienia jakiegoś zachodniego polityka, który widział i/lub „otworzył oczy” świata, mentalnie gram w bingo.

Naprawiono to, co wielu na Ukrainie krzyczyło od 2014 roku, teza, której nie zostały jeszcze w pełni wyrażone na Zachodzie i są tańczone werbalnie: pozycja reaktywna jest złem, jest ślepym zaułkiem i wyraźną stratą. Od końca 2020 r. Teza ta została wyrażona przez stronę ukraińską na wszystkich spotkaniach tematycznych, które mogę osądzić. Agresor zawsze wygrywa, „ograniczenie” postfactum - nie działa.

Jedyną szansą na zapobieganie negatywnym scenariuszom są proaktywne działania, zapobiegawcze. I nie będzie to prowokacja. Wręcz przeciwnie, jest to najlepsze antidotum. Ale jest to przerażające, ponieważ zmienia wszystkie strategie. Drugi punkt: pragnienie zachodnich partnerów nie jest tak konieczne, ale tak wygodne. I żądać od ofiary agresji, aby nie zakłócać tego pocieszenia. Co w 2014 r. , Które w 2022 r.

Dlatego zastosowanym wnioskiem jest to, że jeśli chodzi o Rosjan, musisz uczynić najbardziej szalony opór. Dla wszelkich intencji. Niech będzie wyglądać jak nieproporcjonalne użycie siły - bez względu na to. Jeśli nie zaostrzysz „nie wyostrz” - wszystko się skończy źle. I tak będzie szansa. Trzeci punkt. Od 2014 r. Partnerzy wielokrotnie informowali, że zawód Krymu całkowicie zmienił kontekst. Schwytanie i nielegalne włączenie Krymu to nie tylko atak na Ukrainę.

Jest to między innymi podważanie dwóch fundamentalnych idei porządku światowego: jeśli kraj jest stałym członkiem ONZ atakuje fundament, na którym opiera się świat, konsekwencje dokładnie dotkną wszystkich. Nie tylko Europejczycy. Jeśli Kreml może zająć Morze Czarnego i Azowa - dlaczego nie może chucić Huligan? Każdy, kto ma siłę lub sytuację, aby narzucić swoje wymagania, będzie mógł grać bez zasad.

W związku z tym możliwe jest rzucenie tej sytuacji tylko poprzez skręcenie Krymu. I to jest wspólny interes wszystkich, dla których te pomysły są ważne. Oczywiście są tacy, którzy chcieliby je zobaczyć z powodów, ponieważ na planecie są setki konfliktów i punktów winy. Dlatego konsekwencje należy zważyć. 5. Co do samego Krymu. Za 10 lat wiele się zmieniło. Kiedy nadejdzie czas, będzie to powrót innego Krymu na inną Ukrainę.

Dlatego należy opracować modele, ale wszelkie próby pedałowania obsesyjnych pomysłów na temat stylu życia na półwyspie to strata czasu i sposobu na jedzenie. Najważniejsze jest to, że idea Krymu jako fortecy morskiej jest poważnie wysadzona. Kontynuacja tej myśli jest strefa zdemilitaryzowana. Oraz jakiś format międzynarodowych gwarancji zarabiania tam pieniędzy. Istnieje wiele prognoz na Krym, ale faktem jest, że Krym nie jest już nawiasami.