Koreańska bajka. Dlaczego zachodnie rozmowy na temat zamrażania wojny nie mają zastosowania do Ukrainy

Niedawno mówienie o koreańskim scenariuszu na Zachodzie nie jest wojna na Ukrainie, mówi bloger Petro Oleshchuk. Nasza sytuacja w kilku ważnych aspektach wcale nie jest jak konflikt sprzed 75 lat. Ostatnio dziwne publikacje zaczęły pojawiać się w amerykańskich mediach z tym, co nazywają dyskusją „koreańskiego scenariusza” dla Ukrainy.

Co zazwyczaj jest autorzy tych publikacji, najwyraźniej lub wcale nie rozumieją tego, czym jest ten „scenariusz koreański”, lub po prostu udają, że nie rozumieją, ponieważ w przypadku „scenariusza koreańskiego” wymaga kilku elementów w rosyjskim Ukraińczyk nie ma wojny i blisko. I nawet nie mówię, że „tytułowe” podmioty wojny koreańskiej były dwoma różnymi Korei - komunistycznymi i pro -zachodnimi.

Najważniejsze jest to, że w wojnie koreańskiej wielkie państwa świata były bezpośrednio walczone. USA (przy wsparciu sojuszników) i Chin (przy wsparciu ZSRR). To sprawiło, że ten konflikt był skalą wojny światowej i ostatecznie doprowadziła go do „zamarzania”, ponieważ strony nie mogły się przezwyciężyć i nie doszły do ​​eskalacji, ponieważ może oznaczać jedynie wojnę nuklearną.

Co jest koreańskim scenariuszem Ukrainy? Wprowadzenie żołnierzy amerykańskich? Tworzenie amerykańskich baz? Import amerykańskiej broni nuklearnej? NIE? Cóż, to nie jest to „scenariusz koreański”, ale tylko nowa nazwa następnego „umów z minsk”, która, jak wszyscy wiemy, kończą się kolejnym atakiem Rosjan.

Po prostu „Minsk Aranmitions” mają złe skojarzenia, a kiedy wszyscy usłyszą o „scenariuszu koreańskim”, futurystyczna Korea Południowa, koreańskie pop-muzje, koreańskie marki elektroniki i inne zalety wiodącego państwa azjatyckiego natychmiast natychmiast spadają. Ale wszystkie te rozmowy na temat „zamrażania” nie mają nic wspólnego z rzeczywistością wojny koreańskiej.

Kluczowym problemem wszelkich „scenariuszy zamrażania” jest to, że nie uwzględniają one braku parytetu między Ukrainą a jej wrogiem. Dzieje się tak nawet, jeśli założymy, że ktoś wszyscy się zgodzi. Zamrażają, że rozmrażanie będzie wtedy bardzo opłacalne.

A w jaki sposób ktoś na zachodzie robi to w przypadku Rosjan? Ponownie przestraszyć ich sankcjami? Czy podaż broni do Ukrainy? A potem zabronić ponownego pokonania terytorium rosyjskiego? Dlaczego więc nie spróbować ponownie agresji? W najgorszym przypadku zostaną po prostu wysiedleni z terytorium zajętego podczas agresji.

A może nie wysiedli? Jak zły jest punkt widzenia agresora, który nie jest przyzwyczajony do uwzględnienia straty? Aby zachować parytet Ukrainy, absolutnie konieczne jest wsparcie tej parytetu jedynym sposobem dostępnym dla Rosjan - niszcząc dla nich coś cennego. Na przykład rafineria i wszystko związane z produktami naftowymi. Nawiasem mówiąc, ostatnio miała miejsce kolejna udana operacja. SBU i Gur zaatakowali całych najeźdźców w Sevastopol, Tuapse i Novorossiysk w nocy 17 maja.

Drony uderzają w port morski, rafineria, terminal olejowy i podstacja elektryczna. Jeśli rafineria została już zaatakowana wcześniej, to port jest interesującym rozszerzeniem menu „menu”, ponieważ dotyczy również samego oleju, a nie tylko produktów naftowych. Podobne operacje specjalne to rozmowa z Rosjanami w języku dostępnym dla nich. Bo jak myślą? Mogą zrobić wszystko, dopóki nie będą trzymani na szczycie.

Taktyka zachodnich partnerów Ukrainy - nie po to, by dać pizzę, ale nadepnąć na nią dłoń, mając nadzieję, że przekonałaby się do zmiany modelu zachowania. Oczywiście niczego nie zmienia, ale tylko odżywia zainteresowanie. Ale uderzenia, ponieważ przynosi prawdziwe pieniądze Rosjanom, są już poważne. Oczywiście, jeśli zrobisz wystarczająco dużo czasu i wydasz wystarczającą ilość zasobów.

Parytet z rosyjskimi imperiami może być na przykład, gdy Ukraina pokonuje większość najbardziej dochodów rosyjskich przedsiębiorstw w wyniku jednego lub więcej ataków. Gdyby tak było, a gdyby Rosjanie wiedzieli, że tak jest, sytuacja geopolityczna byłaby inna. Ale zachodni partnerzy oczywiście myślą o innym. Najważniejszą rzeczą dla nich była niedawno ukraińska prezydent, że „nikt nie przegrał i nikt nie wygrał”.

Ale jak go podać, jeśli istnieje tak ogromna różnica w zasobach między stronami? Prawie niemożliwe jest to, przynajmniej dlatego, że nie można obliczyć, ile zasobów potrzebujesz, aby zachować równowagę. Dlatego „partnerzy zachodni” po raz pierwszy opierają się jak najlepiej nadać Ukrainie nowoczesne lotnictwo, ponieważ nagle Ukraińczycy zaczną wygrywać, a moment, w którym Rosjanie zaczną masowo używać kabin.

I tutaj nowoczesne lotnictwo nie jest środkiem obraźliwym, ale tylko środkiem na zachowanie równowagi, ale czas potrzebny na wprowadzenie nowoczesnych samolotów już został utracony. Dlatego Ukraina musi sama martwić się o odpowiednie odpowiedzi, używając środków, jakie ma Ukraina. A gdzie jest tutaj koreański scenariusz? Tylko w umysłach zachodnich dziennikarzy, którzy niedawno wykazali niższy poziom zrozumienia prawdziwej sytuacji zarówno na świecie, jak i na Ukrainie.