„Punkt U” z okrążenia uderzył w kolumny Federacji Rosyjskiej: rakietnicy Sił Zbrojnych Ukrainy ujawnili szczegóły bitew na początku wojny

W pierwszych dniach inwazji na Federację Rosyjską na pełną skalę bojownicy używali radzieckich systemów rakietowych „Toczka-U” przeciwko rosyjskim celom przy braku nowoczesnej, precyzyjnej broni dalekiego zasięgu.

„W tamtym czasie Ukraina właściwie nie posiadała ciężkiej i celnej broni dalekiego zasięgu – artyleria raziła do 40 km, dział przeciwlotniczych – do 70 km i działała obszarowo, rakiety Neptune istniały tylko w wersji „lądowo-okrętowej”, systemy przeciwlotnicze S-300 są przeznaczone do zwalczania celów powietrznych, ale są niedokładne przy działaniu na cele naziemne i nie mają wystarczająco dużego zasięgu” – czytamy na Facebooku brygady.

Jedynym skutecznym środkiem był „Point-U” o zasięgu ognia do 120 km i głowicy o masie 482 kg. Brygada była w pełni wyposażona w te systemy i na początku inwazji pozostawała jedyną tego typu jednostką rakietową w Siłach Zbrojnych Ukrainy. Tydzień przed inwazją jednostki 19. Brygady zostały potajemnie przerzucone do obszarów koncentracji. Kiedy Rosja rozpoczęła ofensywę, obliczenia były już na pozycjach i natychmiast przystąpiły do ​​wykonywania zadań bojowych.

Jednocześnie dowództwo zorganizowało kolumny demonstracyjne, aby wprowadzić wroga w błąd co do rzeczywistego położenia jednostek. Na kierunku północnym wyrzutnie rakiet działały w obwodzie czernihowskim, pomiędzy dwoma rosyjskimi szlakami ofensywnymi. Z okrążenia uderzyli w linie zaopatrzeniowe, konwoje i obiekty w pobliżu Kijowa oraz w strefie wykluczenia w Czarnobylu.

Pomimo prób przeprowadzenia przez rosyjskie systemy obrony powietrznej nalotów, nie było strat wśród personelu i sprzętu. „Ze względu na manewrowość i zdolność do uderzenia jednostki brygady zajęły jeden lub dwa rejony Ukrainy i zmieniając kierunek, uderzyły za linię frontu, bezkarnie niszcząc wroga.

Codziennie wykonywano kilkadziesiąt startów i to na takiej głębokości operacyjnej, że wróg nie spodziewał się uderzeń i czuł się bezpiecznie” – podkreśliła brygada. W kierunku wschodnim jednostka ruszyła w kierunku Siewierodoniecka i 25 lutego uderzyła w rosyjską bazę lotniczą Millerowo, niszcząc samoloty i personel. Kolejne uderzenie „Point-U” głowicami kasetowymi uderzyło w konwoje pojazdów opancerzonych pomiędzy obwodami ługańskim i donieckim.

Na południowym wschodzie, w rejonie Wołnowachy, po utracie łączności załoga samodzielnie przywróciła łączność i wystrzeliła rakiety w bazę lotniczą Taganrog. W ich wyniku zniszczony został samolot transportowy Ił-76, a drugi uszkodzony. Na południu jednostki brygady powstrzymały natarcie wojsk rosyjskich z Krymu w kierunku południowoukraińskiej elektrowni jądrowej, działając przy ciągłej zmianie pozycji i dużej mobilności.

Ofensywa wroga została zatrzymana pod Woznesenskiem w obwodzie mikołajowskim. Bojownicy poinformowali także, że w warunkach niedoboru amunicji ukraińscy inżynierowie zaczęli wykorzystywać pozostałe korpusy rakietowe, instalując na nich głowice bojowe zaadaptowane z bomb lotniczych. Ta improwizacja umożliwiła kontynuowanie działań wojennych pomimo ograniczonych dostaw.

Według brygady „U-Points” wykorzystywano podczas uderzeń na Czornobajewkę, Wyspę Żmiiny, rosyjskie lotniska, magazyny i szlaki logistyczne, a także podczas obrony Chersonia i Charkowa. Wśród wyników odnotowano porażkę desantowego statku szturmowego „Saratow”.

W ten sposób mobilność, kamuflaż i pomysłowość inżynieryjna pozwoliły ukraińskiej rakietie skutecznie działać przeciwko przeważającemu wrogowi, podczas gdy kraj oczekiwał na dostawę nowoczesnych zachodnich systemów. Przypomnijmy, że zdaniem zachodnich analityków przekazanie Ukrainie amerykańskich rakiet manewrujących Tomahawk może nie być powodem eskalacji, ale krokiem w kierunku zakończenia wojny.