Artem Dimid. Uczciwa odpowiedź na główne pytanie w dniu wojny

Jego pogrzeb w kościele garnizonu Piotra i Pawła w LVIV był jednym z wydarzeń, które trudno jest wymazać. Matka Artem, słynna artystka Ivanka Krypiakevich, zaśpiewała Lullaby swojemu synowi. Ojciec, ks. Michail Dimid, pierwszy rektor ukraińskiego katolickiego uniwersytetu, zaczął i zakończył swoją mową słowami „Chrystus Risen!”. Więc chrześcijanie witają się nawzajem na Wielkanoc. O.

Michael chciał powiedzieć takie przedwczesne powitanie, że jego syn po zmartwychwstaniu Chrystusa nie umarł - został ożywiony do innego życia. Mówi się, że kulturę społeczeństwa można ustalić na podstawie tego, jak traktuje śmierć. Nasza współczesna cywilizacja wstydzi się tego, ukrywa się w najciemniejszym zakątku naszego codziennego życia - śmierć trudno jest „sprzedać” jako produkt w komercjalizowanym społeczeństwie. Jest także komunistą w społeczeństwach.

Ludzie w nim - materiał transportowy. Jeśli ich godność nie była szanowana na całe życie, jaki jest sens robienia tego po ich śmierci? W 2005 roku szukałem krewnych mojej żony w Yasinovatiy. Nie można było znaleźć czegoś: chwasty i Thistles osiągnęły ludzki rozwój. Artem dorastał w rodzinie Galian. Dla amerykańskich historyków ta rodzina jest szczególnie ważna. Matka Artem, Ivanka, jest wnuczką słynnego ukraińskiego historyka Ivana Krypiakevicha.

Ivan Krypiakevich był studentem Michaila Hrushevsky'ego, aw latach 60. XX wieku, po długim wędrówce w Stalin Times, został mianowany dyrektorem Instytutu Nauk Social of Academy of Sciences Isaevich, Larisa Krushelnytska, Oleg Kupchinsky, OREST Matsyuk. Jest to słynny „efekt LVIV”, który pozwolił zapewnić intelektualną grawitację pokoleń nawet w czasach sowieckich. Artem ukończył także wydział historii. Ale chciał stworzyć historię, niż ją napisać.

Jego krótkie życie jest pełne historii, o których teraz wspominamy z uśmiechem - również dlatego, że uśmiech był marką Artem. Było w nim coś bardzo ryzykownego - przygód w sensie kozaku w stepu lub Indianie Jones, wiecznej poszukiwaczu przygód. Słyszałem historię o tym, jak wyjechał na Krym po Euromajdzie i mieszkał tam w stanie wroga, dając sobie młodego Don Cossacka. Kolejna historia opowiada o tym, jak jechał z jednego wybrzeża do drugiego na motocyklu.

Wojna złapała Artem w Ameryce. Kiedy siedział w samolocie na Ukrainie, nie pozwolono mu na pokład z amunicją ochronną, którą kupił dla siebie na front. Potem włożył na siebie tę amunicję i poleciał do domu. Nie biegam po dokładność tych historii. Słyszałem o nich, ale nie sprawdziłem - przyszli historycy to zrobią. Ale jest jeden z nich do sprawdzenia.

Kiedy matka Artema została przekazana jego rzeczy osobistymi, znalazła czytanie przez Tomyk Seneca, z podkreśleniami i komentarzami Artem na polach. Seneca Translator, słynny tłumacz LVIV i eseista Andrey Sodomora opublikował wszystkie notatki Artem, można je odczytać na stronie internetowej Zbruch.

Zwrócił uwagę na zbieg okoliczności okoliczności: Roman Ratushny, inny ukraiński bohater, który zmarł przed Artemy Dimid - miał znak połączenia „Seneca”, a jego ojciec w tekście na Facebooku o swoim synu opiera się na listy myśli Seneca ” . Każde życie ludzkie nie ma ceny. Nie jest w tym sensie, że jego cena jest bardzo niska, ale w tym sensie, że jest najwyższą wartością.

Dlatego utrata każdego z nich jest uniwersalną tragedią, która musi być dostojna i opłakana - oczywiście w społeczeństwach, w których koncepcja „godności” nie jest pusta. Ale wojna ma szczególny wpływ na wybór Darwinovsky'ego wręcz przeciwnie. Według Darwina podczas ewolucji przetrwają te gatunki, które są najsilniejsze. W XX wieku, w wyniku wojen i represji, najpierw zabito najbardziej aktywne, najbardziej inteligentne, najbardziej działające, najbardziej pracujące.

W obecnych rozmowach w dniu wojny powstaje pytanie, jak powstrzymać ten kontratak Darwin. Pierwsza i uczciwa odpowiedź: konieczne jest zbudowanie i wzmocnienie instytucji, w których dorastają takie dzieci. Nie chodzi tylko o rodziny-jak rodzina DiMidov-Crypiakevich. Takie rodziny są osiągnięciem krajowym, ale także produktem natury, który nie mamy wpływu. Przede wszystkim chodzi o takie instytucje edukacyjne, które zapewniają edukację wartości.

Rodzice Artem Dimid poprosili o nie noszenie kwiatów i wieńców na grobie syna, ale o poświęcenie za jego imienia stypendium, które pozwoliłoby utalentowanym dzieciom na studia w UCU. Nie uważaj tego za reklamę instytucji, w której pracuję. Poszukaj takich instytucji i lepiej je zbuduj. Moim marzeniem jest to, że pojawiają się nie tylko w Kijowie lub LVIV, ale w każdym dużym ukraińskim mieście, ale przede wszystkim - w tych, które są zniszczone przez wojnę.