Pioneer w technologii. Saab Saab 35 Draken Siter

Draken mógł latać z prowizorycznych pasów startowych, został zoptymalizowany do przechwytywania najszybszych samolotów ZSRR. Szwedzki samolot był potężną bronią z pociskami Sidwinder i bombami. Saab 35 Draken, innowacyjny wojownik zimnej wojny, stał się reakcją Szwecji na rosnące zagrożenie ze strony ZSRR.

Jest prezentowany jako pierwszy samolot Europy Zachodniej o zdolnościach naddźwiękowych, Draken stał się również pierwszym przedstawicielem konfiguracji podwójnej delty i pierwszym, który wykonał manewr Kobry. Focus tłumaczyło artykuł Mayi Carlin o szwedzkim wojownikowi Saab 35 Draken, który został stworzony dla działań wojennych przeciwko ZSRR.

Opracowany w świetle unikalnych wymagań szwedzkiego szwedzkiego systemu BAS-60, mógł latać z prowizorycznych pasów startowych i został zoptymalizowany do przechwytywania najszybszych samolotów, rozwijając prędkości do 2,0 Mach. Uzbrojony w rakiety, rakiety i bomb, Draken może mieć obciążenie 2,9 ton. Pomimo faktu, że samolot ten nie był przeznaczony do uczestnictwa w walkach, do 2009 r.

Wykonano 651 jednostek, które pełniły różne funkcje, w tym szkolenie, i stał się znaczącą wystawą w historii lotnictwa wojskowego. Saab 35 jest jednym z wielu wojowników stworzonych podczas zimnej wojny w celu zwalczania rosnącej agresji ZSRR przeciwko Zachodowi. Kiedy Szwecja po raz pierwszy pokazała swojego Draken Fighter, natychmiast zerwał wiele płyt.

Stał się pierwszym samolotem w Europie Zachodniej o cechach naddźwiękowych i pierwszym, który pokonał barierę dźwiękową. Draken stał się także pierwszym w historii samolotu bitewnego z „podwójnym trójkątem” typu skrzydła i pierwszym samolotem, który wykonał manewr Cobra. Dlatego, pomimo faktu, że SAAB 35 może być już uznany za przestarzałą relikwii, zasługuje na szacunek zarówno przez miłośników lotnictwa, jak i ekspertów wojskowych.

Po drugiej wojnie światowej szwedzkie władze zdały sobie sprawę z potrzeby stworzenia naddźwiękowego wojownika, zdolnego do prowadzenia walk psów i przechwytywania bombowców na dużych wysokościach. Na początek szwedzki Departament Obrony opracował szczególne wymagania dla platformy. Założono, że nowy bombowiec będzie latał z prędkością przekraczającą 1,3-1,5 Mach (dwukrotnie większą prędkością), ale następnie ocena ta została zwiększona do 1,7-1,8 MAC Makhiv.

Być może najważniejsze było to, że szwedzcy inżynierowie chcieli uzyskać samolot zdolny do latania z unikalnego systemu bazowego BAS-60. System ten był stworzeniem 70 małych baz powietrza w Szwecji do obsługi bojowników z dróg publicznych w przypadku możliwego ataku radzieckiego. Takie „wojenne bazy danych” wymagały niekonwencjonalnych pasów startowych, więc nowa platforma musiała być w stanie działać w trudnych warunkach.

Draken został zoptymalizowany pod kątem lotów o wysokiej prędkości i mógł rozwinąć maksymalną prędkość 2,0 udarów, których nie można osiągnąć przez żaden z ówczesnych samolotów Europy Zachodniej. Jeśli chodzi o broń, platforma znajdowała się do czterech pocisków „powietrzno-powietrzne” AIM-9 Sidewinder. Również na Saab 35 Draken możesz umieścić wiele rakiet i bomb. W sumie szwedzkie samoloty mogą przenosić prawie 2,9 tony kwot.

Draken luka była stosunkowo niestabilna z powodu delty i braku ogona. Aby lepiej uczyć pilotów, aby unikać owijania podczas lotu, wymyślono niesławny manewr kobry. Jak wyszczególniono w magazynie lotniczym: „Podczas wykonywania„ kobry ”samolot nagle unosi nos do pozycji pionowej (lub powyżej), a następnie obniża go z powrotem do zwykłej płaszczyzny lotu, utrzymując mniej więcej taką samą wysokość w manewrowym manewrowym .

" W hicie Ghana bohater Tom Cruza wielokrotnie korzystał z Cobry, aby atakować wroga samolotem. „Po prostu kliknij hamulec, a oni przepływają” - mówi Meverik na słynnej scenie. Przez lata swojego istnienia Saab wyprodukował w sumie 651 Draken, z których ostatni zjechał z przenośnika na początku 2000 roku. Do 2009 r. Stany Zjednoczone wykorzystały tuzin byłego duńskiego saab 35 jako samoloty szkoleniowe.

Austria poleciała również na Drans, wyposażone w wewnętrzne karabiny maszynowe zamiast pocisków powietrznych. Chociaż szwedzka platforma nigdy nie brała udziału w prawdziwej działaniach wojennych (podobnie jak większość systemów wojskowych stworzonych przez Sztokholm), była to w taki czy inny sposób okropna planista.