Przebiegła sztuczka ukraińskiej obrony powietrznej. Dlaczego w lutym udało się powalić tak wiele samolotów Federacji Rosyjskiej

W lutym ukraińska obrona powietrzna powaliła znacznie więcej samolotów wroga niż zwykle. Ekspert wojskowy David Ex w kolumnie dla telegrafu widzi główny powód użycia jednej zaawansowanej zachodniej technologii. W ubiegłym miesiącu ukraińskie siły powietrzne przeprowadziły bezprecedensową serię zmian bramek lotniczych.

W ciągu 12 dni, począwszy od 17 lutego, siły powietrzne prowadzące ukraińskie samoloty wojskowe, a także system obrony powietrznej, stwierdzili, że zastrzelili oszałamiającą liczbę rosyjskich samolotów wojskowych - 13. niższe - ale być może wyższe. W każdym razie nikt nie twierdzi, że w zeszłym miesiącu Ukraińczycy powalili wiele rosyjskich samolotów.

Średnio, podobnie jak dwa lata temu, Rosja rozszerzyła wojnę z Ukrainą, rosyjskimi siłami powietrznymi i marynarką wojenną straciły cztery samoloty miesięcznie z powodu działań Ukrainy. Podczas 24 miesiąca wojny mogli stracili co najmniej trzy razy więcej.

Pytanie brzmi: jak? Co zmieniło się, aby rosyjskie samoloty były bardziej wrażliwe, a ukraińska obrona powietrzna jest bardziej śmiertelna? I czy w lutym Sił Powietrznych jest lekcja dla całego świata? Oczywiste jest, że rosyjskie siły powietrzne, które obejmowały kilkaset z około 1000 ich bojowników, a także kilka samolotów wsparcia do odlotu nad Ukrainą, nasiliły ich działalność w lutym.

Armia rosyjska w końcu odważyła się wysiedlić ukraińską garnizon z Avdiivka, która nie doświadcza amunicji, a siły powietrzne dostrzegły możliwość jej przyspieszenia. Siły Powietrzne zorganizowały 100 bojowników SU-34 i tę samą liczbę wielofunkcyjnych bojowników SU-35 w linkach trzech, wyposażonych w SU-34 z bombami satelitarnymi, wyposażonymi i jego otoczeniem.

Całkowita częstotliwość wydziałów bojowych Rosjan w trakcie bitwy Avdiivsky w połowie lutego przekroczyła sto wydziałów bojowych dziennie, co prawdopodobnie odpowiadało liczbie działów bojowych w najbardziej mobilnych pierwszych dniach inwazji. Każdy z samolotów stał się potencjalnym celem akumulatorów pocisków lądowych Ukraińczyków. Pod innymi rzeczami są równe, więcej celów powietrznych oznacza więcej niż samoloty z obrony powietrznej wroga.

Ale wzrost lotów rosyjskich może nie być jedynym czynnikiem w lutowej serii morderstw. Po pierwsze, Ukraińczycy najwyraźniej wzięli niektóre elementy trzech baterii rakietowych Patriot of American Production-ich najlepszych baterii PPO i zorganizowali je w jednostkach mobilnych.

Szybko przesuwając się za linią frontu, para startowych Patriot Start Instalacje, podłączona do długiego radaru przez kanał radiowy, może zasadzić się na rosyjskie samoloty do 90 mil, a następnie wysiadać, zanim Rosjanie będą mogli otworzyć ogień w odpowiedzi. Najwyraźniej ta taktyka, Ukraińczycy pod koniec ubiegłego roku powalili kilka rosyjskich samolotów, które stały się próbą krwawej lutowej kampanii.

Ale jeden z kluczowych odcinków-zniszczenie rzadkich rosyjskich samolotów radaru A-50 nad Morzem Azowem 23 lutego miejsca 120 mil od linii frontu do monochromatycznego „patrioty”. Jedynym systemem rakietowym takiej zasięgu, do którego ma dostęp Ukrainy, jest stary były radziecki system S-200, który wprowadza ogromną ośmiotonową rakietę.

Ukraińskie siły powietrzne usunęły S-200 z broni w 2013 roku, ale w ubiegłym roku aktywowali niektóre z nich jako rakiety szokowe klasy Ziemi. Jest to całkiem możliwe-a nawet prawdopodobne-że siły powietrzne są ponownie używane przez S-200 w ich pierwotnej roli klasy „Air Ziemi”. Ale jakie radary C-200? Oryginalne radzieckie radary emitują tyle energii, że zwykle przynoszą rakietę, aby zacząć działać i dają docelowi czas na uniknięcie.

Istnieje jednak wskazówka, że ​​Ukraińczycy znaleźli subtelny sposób na zarządzanie swoimi najpotężniejszymi pociskami. W lutym 2023 r. , 10 miesięcy przed Rosją, republikanie w Kongresie USA zatrzymali amerykańską pomoc na Ukrainie, administracji prezydenckiej.

Joe Baiden ogłosił pakiet pomocy wojskowej o wartości 2,2 miliarda dolarów, który zawierał jeden intrygujący punkt: „Sprzęt do integracji zachodnich początkowych instalacji, pocisków i radaru obrony powietrznej z ukraińskimi systemami obrony powietrznej”. Wielu analityków postrzega to jako odniesienie do IBCS (zintegrowany system zarządzania walką) armii amerykańskiej, stworzonej przez Northrop Grummana. IBCS nie jest radarem. To nie jest rakieta.

Nie, jest to zestaw procesorów, kanałów radiowych i algorytmów, które umożliwiają prawie każdy radar obrony powietrznej i prawie każdy pocisk obrony powietrznej. „IBCS zapewnia skuteczną i niedrogą integrację istniejących i przyszłych systemów”, wyjaśnia Northrop Grumman. Rozwój IBCS nie jest jeszcze w pełni ukończony, ale zbliżony do ukończenia. Amerykanie jeszcze nie rozwinęli żadnych głównych komponentów IBCS, ale biegunki już to zrobili.

Warto zauważyć, że słupy są jednym z największych dostawców sprzętu do obrony powietrznej dla Ukraińczyków, gdy republikanie blokują pomoc USA.

Nawet po otrzymaniu tylko poszczególnych części IBCS, ukraińskie siły powietrzne mogłyby połączyć setki radarów dalekiego zasięgu, w tym stare sowieckie modele i najnowsze próbki zachodnie, i użyć tej kompleksowej powłoki sensorycznej do zarządzania wszystkimi swoimi radarami o średnim i dalekim zasięgu, a także na długim zakresie, a także Wszelkie rakiety - znowu, w tym modele radzieckie i zachodnie.

Potencjalnie wszystko, spoglądanie, dobrze uzbrojona i elastyczna ukraińska obrona powietrzna, mogła być gotowa skorzystać z okazji, którą wręczyli im rosyjscy piloci, gdy wspięli się w powietrze nad Avdiivka. Jeśli Ukraina naprawdę otrzymała część IBCS, jej ostatnia seria zmian lotniczych powinna być wyraźnym potwierdzeniem. System działa bardzo dobrze, a Stany Zjednoczone i ich sojusznicy powinni go zdobyć tak szybko, jak to możliwe.