Pancerz jest nadal silny. Jaka będzie rola czołgów w wojnach przyszłości

Na przykład czołgi, wraz z bojownikami i okręgami, „zestarzają się”. Focus przetłumaczył nowy materiał analityka Roba Lee na temat roli czołgów w wojnach przyszłości na przykładzie wydarzeń w Nagorno-Karabakh i wojnie rosyjsko-ukraińskiej. Czołg jest zbyt wcześnie, aby odpisać rachunki i nie jest konieczne wyciąganie pochopnych wniosków na temat przyszłości spraw wojskowych na podstawie konfliktu, którego lekcje nie są jeszcze w pełni zrozumiałe.

O tej wojnie (autor implikuje inwazję Federacji Rosyjskiej na Ukrainę - red. ) Wciąż jest wiele nieznanych z otwartych źródeł i istnieje wszelkie powody, by sądzić, że warunki charakteryzujące się jej wczesnymi fazami niekoniecznie będą istotne dla przyszłości konflikty. Konkretna broń może być nieskuteczna ze względu na niewłaściwe użycie, a nie ze względu na ich wady.

Dostępne dane na temat Ukrainy, a także ostatnią wojnę w Nagorny Karabach, pokazują, że czołgi nadal odgrywają kluczową rolę we współczesnej wojnie, a ich podatność jest przesadzona. Poważną utratę rosyjskich czołgów można wytłumaczyć nieefektywnym użyciem, złym planowaniem i przygotowaniem, niewystarczającym wsparciem piechoty oraz pracą ukraińskiej artylerii.

Zastosowanie „oszczepów” i innych lekkich systemów anty -tankowych na Ukrainie wskazuje na starzenie się czołgu, nic więcej niż sukces pocisków przewodniczych Sagger z przewodnikiem w Dniu Wojny w 1973 r. W początkowej operacji Rosji prędkość i tajemnica dotyczyły wszystkich innych czynników.

Ponieważ nie spodziewali się poważnego oporu, wojska rosyjskie prawie próbowały przeprowadzić spójną ogólną operację wojskową, która wymagałaby starannej koordynacji i planowania między siłami powietrznymi, ziemią i siłami morskimi. Rosyjskie części lądowe po prostu przeniosły się do miast, nie przygotowując się do bitwy. Ponadto wojska rosyjskie nie miały wystarczająco dużo czasu na przygotowanie się do tak złożonej operacji.

Prawdopodobnie decyzja ta została podjęta na poziomie politycznym, ponieważ w doktrynie rosyjskich sił zbrojnych priorytet został przekazany ogólnemu operacjom wojskowym w ćwiczeniach i poprzednich konfliktach. W rezultacie początkowa faza tej wojny nie wskazuje na wydajność czołgów i innych systemów w lepiej zorganizowanej operacji wojskowej.

Wiele z tak zwanych słabości pilotowanych platform naziemnych, powietrznych i morskich było wynikiem tych błędów, a nie odzwierciedleniem ich technicznego znaczenia we współczesnej wojnie. Blog Oryx, który wykorzystuje narzędzia open source do obliczania zniszczonego rosyjskiego sprzętu, zarejestrował 994 utracone rosyjskie czołgi. Rzucono co najmniej 340 - lub 34% z nich (liczba ta wzrasta do 38%, biorąc pod uwagę uszkodzone zbiorniki).

Procent był najwyższy w pierwszym miesiącu wojny. Na przykład na początku kwietnia wyrzucono 53% zarejestrowanych czołgów Rosji. Ponadto wiele czołgów, które są uważane za zniszczone, zostało początkowo wyrzuconych przez załogi, a następnie zniszczone przez ukraińskich żołnierzy, którzy albo nie mogli ani nie zdecydować się na ich schwytanie. Oznacza to, że do 50% udokumentowanych utraconych rosyjskich czołgów może opuścić swoje załogi.

Innymi słowy, problem nie dotyczy samych czołgów, ale w tym, że były one nieefektywnie użyte, co doprowadziło do ciężkich strat. Zbiorniki są jedną z najbardziej logistycznych jednostek sprzętu. Wymagają regularnego konserwacji, części zamiennych i dużej ilości paliwa do utrzymania w ramach pracy.

Ze względu na te wymagania dotyczące planowania wsparcia logistycznego batalionów czołgów i pułków jest to ważniejsze niż praktycznie jakikolwiek inny rodzaj jednostek wojskowych. Ale niezorganizowana inwazja Rosji zwiększyła te problemy logistyczne. „Specjalna operacja” Rosji była wyjątkowo tajemnicą - większość żołnierzy dowiedziała się, że poszli na wojnę, zaledwie kilka godzin przed inwazją.

W rezultacie dowódcy i logistowie prawdopodobnie nie będą wykonywać planowania i szkolenia. Części zbiorników nie miały wystarczającej ilości czasu na zaplanowanie właściwej konserwacji lub zakup wystarczającej ilości części zamiennych, paliwa i innych przedmiotów niezbędnych do konwencjonalnej wojny, która zapewniała duże odległości.

Ponadto rosyjski plan przewidywał zbyt wiele kierunków ofensywy, z których wiele nie było komplementarnych, a jednostkom sił lądowych Rosji miały za zadanie niezwykle szybkie tempo. W rezultacie wojska rosyjskie często pochodzą z okładki artylerii, radiowej walki elektronicznej i obrony powietrznej, co dodatkowo zaostrzyło problemy logistyki.

Szybka promocja oznaczała również, że w Rosji pojawiły się długie i niechronione linie zaopatrzenia, a kolumny z tyłu były gotowe na terytorialne siły obrony. Nic dziwnego, że na początku jednostek czołgów wojennych wykazywały stosunkowo niskie wyniki, ponieważ wymagają one większego przygotowania i planowania niż części lekkie. Problemy logistyczne były również tym, co Rosja straciła na początku wojny.

Większość rosyjskich sił czołgów tworzy T-72 lub T-90 z silnikami wysokoprężnymi. Istnieje jednak duża liczba zbiorników T-80, które często oparte są w bardzo zimnych regionach, w których ich silniki turbiny gazowe są łatwe w obsłudze niż olej napędowy. Procent porzuconych zbiorników T-80 był wyższy niż opcje T-72 lub T-90. Z 85 czołgów serii T-80U, którą Rosja straciła, według Oryx, 50 (to 59%), została rzucona lub entuzjastyczna.

Z 34 utraconych zbiorników T-80BM 19 (tj. 56%) zostało pozostawionych/schwytanych. W porównaniu z licznymi zbiornikami T-72 i T-90, które służą Rosji, zbiorniki T-80 mają wyższe zużycie i inne rodzaj paliwa. Wysoki odsetek strat T-80 sugeruje, że paliwo było decydującym czynnikiem decydującym o decydowaniu lub przejęciu zbiornika. Niektóre rosyjskie części doznały znacznie więcej czołgów niż inne.

W pierwszych tygodniach inwazji dwa pułki czołgów czwartej dywizji czołgów straciły ponad 40% swoich zbiorników T-80U. 200. Brygada Strzelca Północnej Floty straciła wiele czołgów T-80BM, a pierwszy pułk zbiornika 2. Motorized Division Division stracił 45 z 93 zbiorników T-72B3M przez pierwsze trzy tygodnie wojny. Szczególnie ciężkie straty czołgów w czwartym oddziale czołgów i 2. motoryzowanym oddziale karabinów 1.

armii czołgów sugerują, że jest to problem poszczególnych części. Wydaje się, że południowe i wschodnie dzielnice wojskowe Rosji poniosły podobne straty. Częściowo można to wyjaśnić sztywnym oporem, z jakim zachodni dzielnica wojskowa zderzyła się w regionach Charkiv i Sumy na początku wojny, ale może to być również odzwierciedlenie słabszego szkolenia i zarządzania.

Rzeczywiście, dowódca zachodniego dzielnicy wojskowej, generał pułkownika Aleksandra Zhuravleva i szef sztabu generalnego generała Aleksiej Zavizona, zostały podobno zwolnieni, a także dowódca 1. armii czołgów, generał generalny Sergey Kisil. Wiele uszkodzonych lub zniszczonych czołgów zostało utraconych z powodu rozpoczęcia rosyjskiej inwazji na ogólną operację wojskową i nie miała wystarczającej ilości piechoty, aby wesprzeć jednostki czołgów.

To kolejny powód, dla którego Rosja straciła tak wiele czołgów w ciągu pierwszych kilku tygodni, ale a tym bardziej po pierwszej fazie. Ponad połowa rosyjskiej utraty czołgów Oryx miała miejsce w ciągu pierwszych 50 dni wojny, a następnie pojawiły się pierwsze artykuły, które zakwestionowały wartość czołgów.

Jedną z znanych wad czołgów jest to, że w celu ochrony ich przed konfrontacją z siłą piechoty za pomocą narzędzi przeciwpancernych, szczególnie na obszarach miejskich, potrzebna jest piechota. Rosja postanowiła zmniejszyć liczbę batalionów silnikowych w pojazdach walki piechoty (BMP) z 460 do 345 żołnierzy, a wiele batalionów, które najechały Ukrainę, zostało ukończonych tylko przez dwie lub trzy czwarte.

W praktyce oznaczało to, że rosyjskie statki silnika nie miały wystarczającej liczby maszyn do walki na obszarach miejskich. Ponadto Rosja postanowiła zmniejszyć batalion rolkowy w każdym pułku czołgu do jednej firmy, która najwyraźniej była wystarczająca, aby wesprzeć dwie grupy taktyczne batalionu, które musiał stworzyć każdy pułk czołgu. Nic więc dziwnego, że Ukrainie udało się przeciwdziałać rosyjskim czołgom z grupami przeciwpanowowymi.

W obecności wystarczającego wsparcia piechoty, bezzałogowych systemów i inteligencji naziemnej w celu wykrywania grup przeciwpancernych, rosyjski park zbiorniczy byłby znacznie bardziej prawdopodobny. Pomimo jego skuteczności współczesne pociski przewodnie anty -tanki były głównymi zabójcami rosyjskich czołgów. Według doradcy najwyższej wojskowej Ukrainy: „[Pociski przeciwpancerne spowolniły Rosjan [podczas awansu do Kijowa], ale nasza artyleria ich zabiła.

To było coś, co złamało ich jednostki”. Potwierdza to liczne filmy z ukraińskiego wojska, w tym te pokazujące nieudaną ofensywę rosyjskiego pułku szóstego czołgu w Brovary w połowie marca. Oprócz artylerii wiele rosyjskich czołgów zostało zniszczonych lub zakłóconych przez systemy epoki radzieckie, takie jak kopalnie przeciwpancerne TM-62.

Lekkie „oszczepy” przeciwpancerne i system „Stugna-P” produkcji ukraińskiej były skuteczne, ale są tylko jednym z elementów sukcesu anty-tankowego Ukrainy. Oczywiście zniszczyli stosunkowo mniejszą część rosyjskich czołgów podczas ofensywy w Donbasie, gdzie Rosja przeprowadziła bardziej spójną ogólną operację wojskową. Należy również zauważyć, że otwarte źródła mogą nie dać reprezentatywnego podejścia do obrażeń rosyjskich czołgów.

Czołgi wyłożone „Stugna-P” lub „oszczepem” są znacznie bardziej prawdopodobne, że znajdują się na wideo i pojawiają się w sieciach społecznościowych niż czołgi uszkodzone przez kopalnie. Oczywiście sprzęt batalionów artyleryjskich nie jest tani, więc dane dotyczące czołgów na Ukrainie raczej nie potwierdzają argumentu, że widzimy „przewagę za bardziej zwartą i tanią bronią obronną”.

Ukraina również poniosła ciężkie straty - według Oryxa wytwarzają 244 czołgi, z których 128 zostało zniszczonych. Nie wygląda na to, że większość tych strat jest spowodowana przez pociski przewodnie anty -tankowe. Z tych wszystkich powodów powinniśmy dokładnie wyciągnąć ogólne wnioski z wyników rosyjskich czołgów i innych broni w lutym i marcu.

Ryzyko, że wojsko NATO, a nawet Chiny rozpocznie wojnę ofensywną bez prowadzenia ogólnej operacji wojskowej, jest niezwykle nieistotne. Ostatecznie wczesne etapy wojny po prostu potwierdzają kluczowe elementy amerykańskiej doktryny wojskowej: Jedność dowodzenia, masa, zdecentralizowane wykonanie, połączone siły zbrojne, misje i właściwe szkolenie. Podobnie poważna utrata czołgów ormiańskich podczas drugiej wojny Karabakh w 2021 r.

Spowodowała debatę na temat ich dalszego znaczenia. W tej wojnie Armenia i jej sojusznicy, nierozpoznani przez Republikę Nagorno-Karabakh, stracili większość swoich czołgów. Ale wyjaśnienie tego poprzez starzenie się zbiornika oznacza, że ​​dane są błędne. Według Oryxa Armenia straciła 255 czołgów, z czego 146 (57%) zostało zniszczonych. Z tych 146 czołgów 83 (57%) na koncie TB2 jest teraz znanych dronom z tureckim.

Inne zostały uszkodzone przez Bayraktars lub zniszczone przez artylerię i przeciwpanię przeciwpanowaną podawaną z tymi UAV. Wiele innych armeńskich czołgów jest niszczonych przez amunicję bargową. Według doniesień czołgi zaginęły po Azerbejdżanie, zniszczyły 60% republiki powietrznej i karabakhu i 40% jej artylerii w pierwszej godzinie wojny.

Gdy tylko Azerbejdżan osiągnął preferencje w powietrzu, koncentrował się na porażce czołgów, artylerii i innych pojazdów pancernych. Po kilku tygodniach ciężkiej utraty Armenia stała się znacznie rzadziej stosowana z powodu ciągłego zagrożenia pochodzącego z TB2. To znacząco skomplikowało wzmocnienie pozycji i kontratak Armenii. Jedynym wyjątkiem była walka o Shush, kiedy pochmurna pogoda nie pozwoliła TB2 odgrywać znaczącą rolę.

Przez kilka dni Armenia używała czołgów i pojazdów pancernych w kontratakach do miasta, ale było już za późno, aby je zwrócić. Zamiast demonstrować starzenie się platformy, straty Armenii pokazały, jak ważne są czołgi podczas współczesnej wojny. Gdy tylko Armenia nie była w stanie skutecznie używać swoich czołgów, była w niekorzystnej sytuacji. Te poważne straty zbiorników poprzedzały przełom Azerbejdżanu.

Były to czołgi, które odegrały kluczową rolę w sukcesie Azerbejdżanu w przełomie ormiańskich linii obrony i wykorzystanie tego sukcesu. Baku osiągnął ograniczony sukces tylko w szturmowaniu obrony ormiańskiej w większości linii kontrolnej, która składa się głównie z górskiego lub podwyższonego terenu. To nie przypadek, że przełom Azerbejdżanu miał miejsce na południu, gdzie teren był równy i gdzie Baku mógł wykorzystać największą przewagę w pojazdach pancernych.

Zdolność Azerbejdżanu do ochrony swoich czołgów i skutecznego wykorzystywania ich, a także niezdolność Armenii, była jednym z głównych czynników, które wyjaśniają sukces Azerbejdżanu w wojnie. Wojna nie wykazała, że ​​czołgi były przestarzałe. Przeciwnie, wykazała, że ​​obrona powietrzna Armenii była niewystarczająca, aby chronić jej czołgi i artylerię przed samolotami Azerbejdżanu.

Wojny na Ukrainie i Nagorno -Karabakh pokazują, że mobilne platformy pancerne o znacznej sile pożarowej są nadal ważne. Obie wojny pokazują również, że zbiorniki powinny być stosowane z odpowiednim ogólnym wsparciem. W przeciwnym razie czołgi, jak każda inna broń, będą wrażliwe.

Rosyjskie jednostki czołgów nie miały wystarczającej ilości piechoty, co spowodowało, że są podatne na grupy przeciwpancerne, a przestarzała obrona powietrzna Armenii nie mogła chronić swoich czołgów przed „baractares”, co doprowadziło do ciężkich strat. Wojna na Ukrainie zaprzeczyła argumentom, że drony sprawiły, że czołgi były przestarzałe w Nagory Karabach.

UAV TB2 jest bardzo skuteczny na Ukrainie, ale nie stanowiły poważnego zagrożenia dla rosyjskiego parku czołgów. Ponadto wymagane jest znaczne wsparcie logistyczne dla wydajnego działania jednostek zbiorników. Są to znane wnioski wyciągnięte przez dowódców jednostek czołgów podczas II wojny światowej. Wraz ze wzrostem zagrożeń stojących przed zbiornikami istniały również miary przeciwdziałania.

Chociaż napisano wiele artykułów o wadach rosyjskich czołgów, istnieje wiele przykładów z Ukrainy, kiedy rosyjskie czołgi były dotknięte bronią antytankową, w tym przeciwpałszowe pociski przewodnie, ale załoga pozostała żywa. Lista Oryx, która obejmuje tylko obserwowane straty, niewątpliwie obniża liczbę rosyjskich czołgów, które zostały uszkodzone, ale w rezultacie przywrócone przez wojska rosyjskie.

Strajki mogą wyłączyć uzbrojenie zbiornika lub jego silnika, ale przeżywalność czołgów jest znacznie wyższa niż w przypadku innych pojazdów pancernych. Bez czołgów wojsko zaangażowane w Wielką Wojnę Ziemią musiałoby polegać na opancerzonych przewoźnikach personalnych i pojazdach walczących piechoty, aby pełnić tę samą rolę, która doprowadziłaby do bardziej katastrofalnych strat i poważnych ofiar.

Jeden rosyjski korespondent wojskowy argumentował nawet, że Rosja potrzebuje bardziej ciężkich opancerzonych przewoźników personelu BMO-T na podwoziu T-72, ponieważ pojazdy walki piechoty nie są opancerzone. W rzeczywistości zarówno Rosja, jak i Ukraina były przekonane o korzyściach wynikających z czołgów w tej wojnie.

Chociaż Rosja opracowała szereg bezzałogowych maszyn naziemnych, były one używane jedynie do pozbycia się kopalń z dala od linii frontu na Ukrainie, co wskazuje na ich niechęć do zastąpienia czołgów na polu bitwy. Bardziej opłacalne byłoby dla rosyjskiego wojska posiadania większej ilości piechoty i mniej czołgów na Ukrainie, ale czołgi pozostaną ważnymi systemami w walce naziemnej.

Pozostają kluczowym elementem naziemnym wojny all -militarnej, którą inne rodzaje broni stają się bardziej wrażliwe. Piechota jest podatna na próbę uchwycenia pozycji obronnych, więc czołgi nadal odgrywają ważną rolę w operacjach ofensywnych. Pociski z przewodnikiem przeciwpankowym oczywiście nie mogą wymienić zbiornika w utrzymaniu manewru. Szczególnie ważne jest, aby zbiorniki NATO były zwykle lepiej chronione niż rosyjskie czołgi.

Ponadto wojsko NATO raczej nie zrezygnuje z połączonej broni, jak to robili rosyjscy żołnierze we wczesnych etapach inwazji. Dlatego nie wszystkie lekcje tej wojny są stosowane bezpośrednio do NATO. Wyciągnięcie podobnych ogólnych wniosków w oparciu o utratę rosyjskich czołgów w tym okresie byłoby również błędem. Dane z Ukrainy pokazują, że czołgi są nadal bardzo istotne w współczesnej wojnie. Rob Lee jest starszym badaczem programu Eurazji Instytutu Polityki Zagranicznej.