Stany Zjednoczone są atakowane przez toksycznego robaka: ścięcie głowy pozwala jedynie na szybsze rozmnażanie się

Jednak obecnie obfite deszcze w Teksasie spowodowane zmianami klimatycznymi przyczyniają się do wzrostu i rozprzestrzeniania się toksycznych robaków – pisze Science Alert. W centrum uwagi. Technologies ma swój własny kanał na Telegramie.

Zapisz się, aby nie przegapić najnowszych i najciekawszych wiadomości ze świata nauki! Zdaniem naukowców te planarianki lądowe w brązowo-czarne paski z charakterystyczną głową w kształcie półksiężyca mogą osiągać długość około 40 centymetrów. Znacznie bardziej niepokojące jest to, że podobnie jak wiele gatunków płazińców, płazińce młotkowate potrafią zregenerować zupełnie nowego robaka z kawałków własnego ciała.

Zatem ścięcie lub stratowanie robaka nie tylko go zabije, ale jedynie pomoże mu szybciej się rozmnażać. Tak naprawdę wystarczy przeciąć jednego płazińca młotkowatego na pół i mamy już dwa robaki. Zamiast tego eksperci zalecają, aby nie dotykać płazińców gołymi rękami, ale umieścić je w torbie i zamrozić na 48 godzin, gdzie jest to bezpieczne. Naukowcy poprosili także mieszkańców Teksasu o zgłaszanie obserwacji płazińców do Texas Invasive Species Institute.

Poprzednie badania wykazały już, że te lądowe drapieżniki żyjące w Azji Południowo-Wschodniej świetnie czują się w gorącym i wilgotnym środowisku, żywiąc się ślimakami i dżdżownicami. Dzięki tej diecie szklarnie są w zasadzie idealnym siedliskiem dla robaków, umożliwiając płazińcom rozprzestrzenianie się w przemyśle ogrodniczym i warzywniczym. Płazińce młotkowate można również znaleźć w opadłych liściach, wilgotnej ściółce i glebie.

Według entomolożki z Virginia Polytechnic University, Theresy Dellinger, płazińce młotkowate tak naprawdę nie gryzą ani nie żądlą, ale niektóre, choć nie wszystkie, gatunki Bipalium mogą wytwarzać w śluzie neurotoksynę znaną jako tetrodotoksyna. Dlatego naukowcy nie zalecają dotykania płazińców gołymi rękami. Celem toksyny jest ujarzmienie ofiary, ale bloker kanału sodowego może podrażniać skórę i błony śluzowe ludzi i zwierząt domowych.

Wiadomo, że płazińce młotkowate są gatunkiem inwazyjnym i dlatego w Stanach Zjednoczonych nie mają naturalnych drapieżników. W sprzyjających warunkach populacje płazińców mogą wymknąć się spod kontroli, uszczuplając populacje dżdżownic, które odgrywają ważną rolę w utrzymaniu zdrowia gleby. Według nematologów z Uniwersytetu Florydy płazińce młotkowate są również podatne na kanibalizm, więc mogą być swoimi najgorszymi wrogami.