„Beat Can't Retreat”: Dlaczego nowa powieść o naszej wojnie jest skazana na bestsellera

W nowej książce Pavla Belyansky'ego (Pate) „Beat nie można cofnąć” centralnego obrazu - kobiety i jednego z najlepszych opisów bitwy na światowej literaturze. Powieść o wojnie rosyjsko-bryraińskiej „Beat Can't Retreat” (380 stron, „Vivat”, Kharkiv) autorstwa Pavel Belyansky (Pate). Pisarz, scenarzysta (film „Pracuję na cmentarzu”, 2022) i żołnierz-sturmovik powiedział nam w wywiadzie w lutym tego roku, który już kończy wojnę.

W czerwcu zostało opublikowane, ale rosyjskie pociski zostały zniszczone w Charkaru przez prasę drukarską, pierwszy obieg został spalony. We wrześniu Vivat opublikował nowy. Powieść robi silne wrażenie: Belyansky dorastał z dobrego pisarza - świetnego pisarza prozy. Co ciekawe, w pracy jest wiele postaci w pracy, ale centralnym obrazem jest kobieta. Focus przedstawi jego przegląd powieści, która jest skazana na bestsellera. Przypomniemy, że Pavel Belyansky urodził się w 1977 r.

W mojej wiosce # 9 regionu Lugansk w rodzinie żołnierza. Początkowo stał się popularnym blogerem. O kolekcji historii „I Work in the Cemetery” (2016), który stał się popularny, napisał scenariusz, który stworzył film o tej samej nazwie. Zdjęcie pojawiło się na ekranach we wrześniu 2022 r. - Belyansky pochodził z frontu w Kijowie. Można powiedzieć, że jest to pierwszy krajowy obraz z idealną strukturą skryptu, który łączy cechy kina autora i komercyjnego.

Belyansky wydał kilka książek, od których można wyróżnić - „Babcia nie uwielbia umrzeć” (2021). American Classic Cormak McCarthy (1933 - 2023), który napisał arcydzieło „Starsze tutaj nie jest miejscem”, wierzył, że jeśli książka nie odnosi się do śmierci, jest to poważne czytanie. Paszek z tym „doskonałym” - duch śmierci jest obecny w wielu jego dziełach. Wcześniej Paul pozycjonował się jako rosyjski pisarz ukraiński.

Teraz oczywiście produkuje książki tylko po Ukraińce. 25 lutego 2022 r. Belyanski poszedł do wolontariusza. Został piechrem, walcząc w kierunku Kherson i w regionie Charkiv. Żonaty, jest nastoletnia córka. Opublikował swoje dokładne obserwacje pierwszej linii w formie postów na swoim koncie na Facebooku (34 tysiące subskrybentów dzisiaj). A oto powieść z przodu.

Zauważam, że na osobistym spotkaniu w lutym tego roku - Pasha i ja argumentowaliśmy - sprzeciwił się mojej teorii, że formuła Ukrainy: Beauty - Benefit - Union. Ale paradoks jest taki, że chociaż poprowadził pół tuzina portretów wolontariuszy z trzeciej kompanii szturmowej na jego stronach, które uwiecznił, centralnym, krzyżowym obrazem książki jest kobieta. To jest Tanya z znakiem połączenia. Od niej książka zaczyna się od tego, ogólnie kończy się. I to jest objawowe.

Ten ratownik medyczny, jak symbol dzisiejszej Ukrainy. Przed pełną wysyłką wojną była nieudana właściciel kawiarni na brzegu zbiornika Kakhovka. Studiowała w szkole, a jej mąż sprzedał klimatyzatory. Mąż nieustannie ją nie doceniał, żartuje z siebie i, w dużej mierze. Taka prosta podporządkowanie może zabić wiarę osoby w osobę. A Tanya istniała szybciej niż bezwładność, bez większego smaku życia. Ale został wysadzony 24 lutego 2022 r. Kawiarnia spłonęła.

Kobieta postanowiła i spalała wszystkie mosty z przeszłością, idąc do sił zbrojnych wolontariuszy. Belyansky szczegółowo opisuje reakcję na tę decyzję zarówno męża, jak i oficera w biurze zaciągnięcia wojskowego: od strachu przed ironią - po szczere irytację. Opisy reakcji na pojawienie się Tanyi w siłach zbrojnych - sami bojownicy są również niesamowite.

Gdy pasza pisze, że Tanya spojrzała na ośmiu mężczyzn i wybrała siebie w Cavaliers-najbezpieczniejsza pistolet do krykieta. Aby tego nie wybierali. Potem pojawia się imponująca transformacja: od niepewnej kobiety - fajnego wojownika z znakiem telefonicznym (na początku wzięła nazwę Bagir jak w „Mowgli”, ale Bagir był już zarejestrowany).

Książka przedstawia 15-16 męskich wolontariuszy, w tym sam Pate, ale drugi najważniejszy po Tygrysach, najwyraźniej dowódca Alexander Chern: jedyny bohater książki, który mówi rosyjskim. Po prostu cudowna scena bitewna w sekcji „Pavel Pavet. Dzień szczęścia”. Gwizdek pocisków, eksplozji, gwałtownej zmiany w sytuacji, całkowitego poczucia beznadziejności i nieoczekiwanej pomocy - widzisz to wszystko, z pełnym zanurzeniem w sytuacji.

Belyansky opisuje wszystko - do konkretnego pyłu na ustach, które powstają w wyniku wybuchów lub zmian w percepcji po kontuzji. Szokująca część. Kiedy nasz oddział szturmowy włamał się do wioski, z jakiegoś powodu było niesamowicie cicho: nie słyszeć psów, koty nie są widoczne. A potem znaleźli je żołnierze ukraińscy - zastrzelili i zrzucili na jeden stos na podwórku jednego z domów. „Dlaczego? - zapytałem”.

Książka opisuje wiele ludzkich tragedii, ale z jakiegoś powodu ta grupa nieszczęśliwych zabitych zwierząt - zwłaszcza w pamięci. O mojego filmu „Pracuję na cmentarzu” Belyansky powiedział kiedyś: „Pomimo tego, że był o śmierci, bardzo ważnym filmie”.

Tę książkę można powiedzieć to samo: jest uczciwe, przerażające, bezkompromisowe, absolutnie nie ma patosu, ale z jakiegoś powodu istnieje stabilne uczucie, że zwycięstwo będzie za nami - bohaterowie życia codziennego w wykonaniu ciężkiego Zadania czołowe, ale wróg, który powstrzyma naszych bojowników niezdolnych. Belyansky uważa się za dziesiątki prawdziwych szczegółów, których nie można wynaleźć.

Maksymalnie, jakie robi pisarz-pisarz, jest kropkowana linia różnych losów, która składa się z postaci w ich wyborze, działaniach i konsekwencjach tego. Podczas książki widzimy, w jaki sposób wolontariusze, którzy przybyli od obywateli, stali się doświadczonymi bojownikami, którzy przeszli trudne próby wojskowe. Autor nie ukrywa tego, co jest ofiarami. Od popularnego blogera i ekscytującego narratora Belyansky zamienił się w świetnego ukraińskiego pisarza prozy.