Zbiornik T-64. To, co wiadomo o głównej maszynie sił zbrojnych i tym, jak zostały stworzone przez projektanci Charkiv

Skupiono się, w jaki sposób T-64 pokazał się w wojnie, która była zdolna do czołgu, i jak stworzyli przyszły VTT w Kharku. Prace nad nowym czołgiem rozpoczęły się w 1951 r. Pod kierunkiem Aleksandra Morozowa, aby zastąpić T-54 i T-55. Zbiornik został opracowany pod nazwami obiektu 430, 435 i 432.

Przyczyną rozwoju najnowszego czołgu jest zrozumienie radzieckiego przywództwa, że ​​maszyny nie będą w stanie skutecznie opierać się obiecującym średnim i ciężkim zbiornikom NATO. Pierwszy wariant obiektu 430 został utworzony z pistoletem 100 mm D-54TS, pracując nad wersją z pistoletem 122 mm D-25C. Następne 10 lat w ZSRR stworzyło różne prototypy i doszło do faktu, że obiekt 432 został przyjęty w 1967 r. Pod nazwą T-64.

Zbiornik otrzymał pistolet gładki D-68 o mocy 115 mm i amunicję z 40 strzałami. System kontroli pożaru miał optyczny stabilizowany widok. Niektórzy badacze uważają, że ukraińscy projektanci byli pierwszymi na świecie, którzy zainstalowali pełną maszynę ładującą w zbiorniku na 30 strzałów. Po raz pierwszy dla Związku Radzieckiego czołg otrzymał łączną rezerwację. Warto zauważyć, że pomimo faktu, że czołg został oficjalnie przyjęty w 1967 r.

, Masowa produkcja rozpoczęła się w 1963 r. I do 1 grudnia 1965 r. Wyprodukowano 218 czołgów. W sumie T-64 wykonano w obiekcie 432 około 600-1200 jednostek. Jednak żaden z nich nie jest w służbie, ponieważ wszystkie zostały uaktualnione do T-64A. Problem wszystkich radzieckich czołgów jest obecność ogromnej liczby modyfikacji. Maszyny były stale ulepszane, ale bez zjednoczenia.

Tylko podczas istnienia ZSRR powstało następujące modernizacje: oprócz tej instalacji automatycznej maszyny ładującej dało dużą prędkość do 10 strzałów na minutę, ale jednocześnie otrzymała poważną wadę - załoga była w rzeczywistości otoczona amunicja. Ani ukraińscy, ani rosyjscy inżynierowie w swoich czołgach nigdy nie stracili czołgów.

Z powodu tajemnicy Związku Radzieckiego czołgi T-64 nie zostały dostarczone do Związku Radzieckiego i tylko raz pokazały je na paradzie 9 maja w 1985 r. Po upadku ZSRR, jak już wspomniano, na Ukrainie wybrano T-64 główny zbiornik bojowy, ponieważ w Kharku był zarówno biuro projektowe, które go rozwinęło, jak i fabryka Malysheva, na której zostało wykonane. Zgodnie z niektórymi z jego cech T-64 panuje T-72, który został stworzony jako prostszy zbiornik mobilizacji.

To ostatnie zostało wyprodukowane w sowieckim przedsiębiorstwie „Uralvagonzavod”, które wciąż pozostaje jedyną rośliną dla T-72. Pierwszym chrztem dla T-64BV był konflikt wojskowy w Mołdawii na początku lat 90. Siły tak zwanego PMR były w stanie uchwycić 10 zbiorników T-64BV i 4 APC. Podczas szturmowania miejskiego giętarki użyto pojazdów pancernych. Od początku rosyjskiej inwazji na Ukrainę w 2014 r.

Bojownicy sił zbrojnych używali zbiorników T-64 w różnych modyfikacjach. Należy tutaj zauważyć, że po upadku ZSRR KB nazwanego na cześć Morozova i Charkiv Plant Plant nadal rozwijał modernizację T-64: Krótko mówiąc, wszyscy otrzymali ulepszoną rezerwację, nowszą optykę, najlepszy silnik i system kontroli pożaru . Bulat otrzymał ulepszoną dynamiczną ochronę dupletu i ulepszony silnik.

Wojsko powiedziało, że stało się to trudniejsze, ale nie otrzymało cyfrowego systemu kontroli pożaru. Pozostał analogowy. Ukraina zgodziła się również z jednym krajami UE na naprawę i modernizację T-64. Sieć ostatnio pokazała, jak wygląda próbka T-64BV 2022. Zainstalowali już urządzenia cyfrowe w pobliżu Mehvody. Czystki twierdzą, że T-64 ma lepsze przejście dzięki nieco innej konstrukcji Husleya niż T-72.

W ciągu 9 lat wojny i ponad rok wojny sił zbrojnych na pełnej skali T-64 nadal jest w służbie w różnych modernizacjach. Są używane do bitwy z pozycji zamkniętych do uderzenia. Zbiorniki mają również bezpośrednią kombinację z rosyjskimi maszynami, ale takie epizody nie występują zbyt często. I wielokrotnie ukraińscy tankowcy wyszli ze zwycięzców bitwy, ale zależy to również od załogi.

Amunicja, która nie poprawiła się ani nie wyprodukowała na Ukrainie, pozostaje problemem dla sił zbrojnych. Również w tym podejście radzieckie różni się od zachodniego podejścia. Ponieważ na zachodnim lamparcie Abrams Challenger ma nowoczesną amunicję, która sprawia, że ​​jest coraz bardziej potężny. Na przykład Challenger 2 ma wyczerpany pocisk urani, który tworzy więcej energii kinetycznej podczas wykładzania różnych rodzajów zbroi.