Rosyjska dziennikarz Marina Ovsyannikov powiedziała, jak uciekła

Zaraz po jego pojawieniu się rozpoczął raport. Później pojawiły się informacje, że redaktor Maryna Ovsyannikov został zatrzymany. Po Marinie wyszła z Federacji Rosyjskiej, ale udzieliła szczerego wywiadu na temat jej ucieczki dopiero teraz, brytyjskiej edycji The Daily Mail. Krótko po tym, jak Marina Ovsyannikov pojawiła się z plakatem za długoterminowym prezenterem programu „Time” Kateryna Andreeva, rozpoczęła problemy.

Została zatrzymana, przez pewien czas jej prawnicy nie wiedzieli, gdzie ona jest. Po ucieczce krótko przybyła na Ukrainę, gdzie zamierzała udzielić konferencji prasowej, ale Ukraińczycy byli przeciwni jej przemówieniu i odwołała. Przez chwilę pracowała w Niemczech. Jednak powiedziała tylko, jak udało jej się opuścić Federację Rosyjską ze swoją 11-letnią córką. Przeprowadzono wywiad w Paryżu, gdzie teraz mieszka.

Prezydent Emmanuel Macron zaproponował azyl polityczny Ovsyannikova i okrągły bezpieczeństwo. Dziennikarz zauważa, że ​​jest strzeżony przez dwóch strażników, a jeden z nich towarzyszy jej wszędzie, gdziekolwiek się pojawi. „Obecnie najniebezpieczniejszy czas. Zbyt dobrze wiem, co może stać się z wrogami Kremla. Ale dostajemy coraz więcej. Putin nie może nas wszystkim milczeć” - mówi Marina.

Po jej pojawieniu się na antenie pierwszego kanału Marina Ovsyannikov stała się celebrytą. Ale mówi, że wszystko straciła. Jej starszy syn, 17-letni Cyril, mówi, że zniszczyła ich życie i odmawia rozmowy z nią. Jej matka powiedziała jej, że uścisnie kraj i odwróci się od niej. Jej były humband, wyreżyserowany dziś przez Rosję, odwrócił się od niej. Po swoim przemówieniu złożył wniosek o opiekę nad ich dziećmi.

A po tym, jak opuściła Rosję, on i jego nowa żona zajęli jej mieszkanie. „Wiele straciłem, ale nie tak bardzo jak naród ukraiński. Mam nadzieję, że pewnego dnia mój syn zrozumie, że zrobiłem to dla niego i jego siostry, ponieważ chcę wierzyć, że Rosja ma przyszłość jako wolny kraj” - „ - mówi Marina. Wyznaje, że decyzja o proteście podczas transmisji na żywo była spontaniczna.

W niedzielne popołudnie potajemnie stworzyła plakat, kiedy jej dzieci odwiedziły ojca, rysując go z filcowymi długopisami 11-letniej córki Ariny. Na „pierwszym kanale” nosiła go w rękawie. „Byłem 90 procent przekonany, że nic się nie uda. Myślałem, że poddam się nerwom, albo ktoś mnie powstrzyma. Wiedziałem, jakie ryzyko zamierzam, i wiedziałem, że prawdopodobnie zostanę uwięziony, myślałem, że to wartość ceny Płacąc . . .

Kiedy nadszedł czas, rzuciłem się do biura i złapałem plakat. Wpadłem do studia, gdy tylko Dicctor zaczął mówić. Moje stopy i ręce drżały. Byłem zaślepiony. To było bicie. Nie zrobiłem tego. Nie zrobiłem tego. Słuchaj moich słów: „Ovsyannikov wyznaje. Jej przemówienie trwało 6 sekund, zanim producenci powiązani z paniką przeszli na wstępnie nagrany raport, ale było już za późno. Film z Ovsyannikova rozproszył się na całym świecie.

Najwyższe przywództwo poszło do rady redakcyjnej, aby zadać jej pytania. Kilka minut przed nimi dołączyła policja, która dostarczyła go do działu, znajdującego się w Moskiewskim Centrum TV „Ostline”. Powiedziano jej, że grozi do dziesięciu lat więzienia i postanowiła uciec z aresztu domowego z jej 11-letnią córką Ariną. Stamtąd została zabrana do innego przedziału, gdzie była kwestionowana przez śledczych Centrum walki z ekstremizmem przez całą noc.

Nie pozwolono jej zadzwonić do prawnika, mówiąc, że to „tylko przyjazna rozmowa”. „Ciągle pytał, za kogo pracuję, który nakazał protest, który mi płacił. Nie mógł uwierzyć, że jestem tylko jedną osobą, która protestuje przeciwko spłukaniu mózgów i kłamstw, które są opowiadane w telewizji o wojnie Ukraina, „ - przypomina Marinę.

Powiedziała, że ​​wyraźnie nie rozumieli, w jaki sposób odnoszący sukcesy redaktor jednego z centralnych kanałów rosyjskich z 25 -letnim doświadczeniem zawodowym postanowił protestować. Ale Marina zauważa, że ​​w dzieciństwie przeżyła wojnę i była uchodźcą. Urodziła się w Odessie, jej ojciec-Ukraińca, sowieckim oficerze morskim, zmarła w wypadku samochodowym, gdy miała zaledwie pięć miesięcy.

Kiedy Marina miała sześć lat, jej matka, inżynier chemiczny, kierowała laboratorium rafinacyjnej rośliny w okropnym. Zostali zmuszeni do ucieczki, gdy rosyjskie czołgi weszły do ​​Grozny na początku pierwszej wojny Czeczeńskiej w 1994 roku. Marina i jej matka nie mieli nic, kiedy opuścili Czechnyę. Mieszkali w opuszczonych koszarach armii na obrzeżach Krasnodar. Marina mówi, że mieszkali w bramie, a w szkole byli zastraszani, ponieważ była jedyną uchodźcą w klasie.

Ale studiowała uporczywie pod koniec lat 90. zaczęła pracować nad lokalnym kanałem telewizyjnym Krasnodar „Kuban Dtrk”. Podczas jednego z pierwszych zadań odwiedziła nawet Grozny i znalazła swoje były mieszkanie, które zostało całkowicie zniszczone. W 2002 roku przeszła na pierwszy kanał, gdzie poznała męża, wyreżyserowany przez Igor Ovsyannikova. Pobrali się w ciągu dwóch lat, mieli syna Cyryla, kupili dom w regionie Moskwy.

„To było życie rodzinne, o którym kiedyś marzyłem, ale poczucie niepokoju o cenę, którą za to zapłaciłem”, według niej po wojnie w 2008 r. W Gruzji, „First Channel” i innych rosyjskich mediach, które zmieniły maszyny propagandowe Kremla, i ten proces przyspieszył, gdy wojska rosyjskie zaatakowały Ukrainę w 2014 roku. Zauważyła, że ​​często kłóciła się z mężem o politykę i wyraźnie wpłynęło to na ich związek, więc rozwiedli się w 2018 roku.

Ale z pracy nie poszła na prozę - potrzebowała pieniędzy. „Nie widziałem żadnej alternatywy. Byłem w stanie dać dzieciom dziecko, których nie miałem. Ale punkt zwrotny nastąpił, gdy Rosja rozpoczęła pełną inwazję na Ukrainę w lutym ubiegłego roku. Dwie siostry kuzyni-Ukraińskie w Odessie zapytało ją, dlaczego Rosjanie milczą. „Po inwazji byłem zszokowany. Inspirowało to okropne wspomnienia z dzieciństwa. Byłem szalony.

Nie mogłem się powstrzymać od działania”, została zwolniona z kanału i ukarała grzywną 30 tysięcy rubli po protestie. Wkrótce ponownie protestowała, a w sierpniu została oskarżona o rozpowszechnianie fałszywych informacji o armii rosyjskiej. W oczekiwaniu na sąd został umieszczony w areszcie domowym i zmuszony do noszenia elektronicznej bransoletki. Jej telefony i komputery zostały skonfiskowane. Decyzja o ucieczce z Rosji nie jest łatwa.

Nie chciała iść bez córki, ale zostawiła ojca. Ich super -sekretowa ucieczka została zorganizowana przez francuską organizację organizacji charytatywnej „Reporterzy bez granic” pod nazwą kodową „Evelyn”. Marina została poproszona, aby nie ujawniać, gdzie przekroczyła granicę, aby chronić innych. W piątek wieczorem wyjechała o północy, kiedy osłabiła. W ostatniej chwili stali na korytarzu z zapakowanymi walizkami, jej matka przyszła.

„Musieliśmy ukryć torby i poinformować kierowcę, który czekał, aż pójdzie i czekał za rogiem” - mówi. „Moja matka spojrzała na bransoletkę na mojej nodze i powiedziała, że ​​jestem przestępcą i moim miejscem w więzieniu. Straszne było to usłyszeć. Została całkowicie umyta mózgiem” - mówi Marina. „Dorastała w czasach radzieckich. Wierzy, że ludzie u władzy mówią prawdę.

Próbowałem z nią porozmawiać, ale wyszła i zamknęła drzwi”, jak tylko poszła, Marina i jej córka wdali się do samochodu i poszedł. Po pewnym czasie zmienili samochód i dopiero wtedy pamiętała bransoletkę. Które odcinają za pomocą Clippers. Następnego dnia przybyli do wioski, gdzie zastąpili je samochody i kierowcy, wspinając się do starego szarego „Zhiguli”, który zabrał ich do innego domu wiejskiego, gdzie dyrygent powiedział, że zabiorą ich na granicę.

W nocy poszli pola, samochód utknął w błocie. Musieli więc pokonać resztę drogi. „Było dość ciemno. Pole było zaorane i ciągle się potykaliśmy. Byłem pewien, że jedno z nas złamie nogę i nigdy nie zbieramy się. To było jak horror: czasami widzieliśmy światło i upadło na świat Ground.

Córka płakała, że ​​dyrygent skarciła mnie za białe skarpetki, które mogłyby nas oddać: „W ciągu czterech godzin byli na granicy i aż do następnego dyrygenta czołgającego się pod drutem kolczastym. Dwukrotnie zmienili samochody, a noc w wiejskim domu, zanim dostali schronienie, w którym spotkali się z „reporterami bez granic”. Marina Ovsyannikova mówi, że opowie jej historię w książce „między dobrem a złem”.