Wybór Finlandii. Dołącz do NATO i przejdź przez drogę

W ostatnią niedzielę w Finlandii miały miejsce wybory prezydenckie. Ocena obecnego prezydenta Sauli Noc (w 2018 r. Został ponownie wybrany w pierwszej rundzie w wyniku ponad 60% głosów, ustanawianie rekordu krajowego) jest uderzającym 90%, ale odmówił zmiany zmiany Konstytucja i nie działał po raz trzeci.

Nic dziwnego, że dwaj najpopularniejsi kandydaci, którzy przybyli do drugiej rundy wyborów-zastępca Partii Zielonej i byłego ministra spraw zagranicznych Pekka Haavisto i przedstawiciela ludu centralnego, byłego premiera Alexandra Stubba, pod każdym względem naśladowali obecne prezydent. I jak mówią obserwatorzy, którykolwiek z kandydatów na Finów jest jednym z pytań: „Czy będziesz w stanie chronić nas przed Rosją?” Historia Ukrainy i Finlandii jest dość podobna.

Oboje zostali wygrani przez Imperium Rosyjskie, wygrywając te terytoria w słabszych podbitach zachodnich. Finlandia miała również szczególny status w Imperium (Ukraina straciła go z czasem). I tutaj zaczęły się różnice. Po rewolucji w 1917 r. Finlandii uzyskała niepodległość na Ukrainie. Kraj Suoma wydawał się wyprzedzać Ukrainę przez kilka dziesięcioleci. Dwie dekady później przywrócone Imperium próbowało odwrócić „swoją” utraconą ziemię.

W latach 1939–1940 odbyła się krótka wojna, która spadła w historii jako zimowa wojna. W ostatnich latach Ukraina ustanowiła marszałka Gustava Mandheima na przykładzie marszałka, który następnie kierował oporem ZSRR, ale w rzeczywistości uznał utratę około 10% terytorium swojego kraju, wraz z drugim co do wielkości mieście w mieście w Kraj - Vyborg. Jednak po dwóch latach próbował grać z nazistowskimi Niemcami.

Finowie nie wybrali tych sojuszników i mogliby bardzo zapłacić. I tutaj marszałek Channerheim naprawdę pokazał cuda elastyczności, podoba się jego winie i wciąż unikając okupacji jego terytorium. Tak więc sojusznik krajów Finlandii Osi, w wyniku II wojny światowej, był w znacznie lepszej pozycji niż główne pierwsze ofiary agresji-Kozorowizji i Polski, które były pod sztywną okupacją sowiecką.

W rzeczywistości większość krajów Europy Wschodniej stała się prowincjami moskiewskimi, podczas gdy Finlandia zachowała „szeroką autonomię”. Suomi nie dołączył do traktatu Warszawa. Chociaż Finowie byli częścią sfery wpływu Moskwy, zachowali samorząd i ich system polityczny. W praktyce ich sytuacja pozwoliła im utrzymać dobre stosunki z oboje wrogie w zimnej wojnie przez strony, to znaczy handel z oboma.

Do pewnego stopnia jest to nawet lepsze usposobienie niż w niektórych krajach NATO. Taki rozwój doprowadził do faktu, że w 1995 r. , Po upadku bloku bolszewickiego, Finlandia dołączyła do Unii Europejskiej, miała jeden z najwyższych standardów życia na świecie. Sensowne jest rezygnację z neutralności, gdy koniec historii nie wydawał się. Federacja Rosyjska pozostała największym partnerem handlowym Finlandii do 2013 r.

Finlandia importowała energię z Rosji (60–65% importu), ale zamiast tego sprzedała Rosyjską Federację Produktów gotowych o wysokiej wartości. Program klasyczny jest praktycznie korzystny dla obu demokratycznych Finlandii, pozwolił zapewnić wysoki poziom wynagrodzenia, który spowodował wysokie standardy życia ludności; Autorytarna Rosja ma wzbogacić zasoby naturalne władzy.

W ukraińskiej realiach politycznych obligacji tysiąclecia często próbowała zidentyfikować koncepcję neutralności politycznej i pacyfizmu. W rzeczywistości są to diametralnie różne pojęcia, a Suomi doskonale je zrozumiał. Podobnie jak Szwajcaria i Szwecja, Finlandia zapłaciła określoną cenę za jej -party. Zainwestowała znaczne zasoby w swój kompleks wojskowy, broń swojej armii i utrzymywała ton (a ściślej w rejestracji wojskowej jej populacji).

Dla Finlandii koncepcja neutralności oznaczała nie tyle, że nikt jej nie zaatakował, ale że w przypadku zewnętrznej agresji dla niej nikt nie wstał. Dlatego konieczne będzie ponowne obronę twojej niezależności. Dlatego Finlandia dołączyła również do NATO ze swoimi wysokimi standardami wojskowymi. Od 1992 r. Finowie rozpoczęli współpracę wojskową z Sojuszem, która została znacznie pogłębiona w ostatnich latach. Już zimą 2022 r.

Zakupono 64 najnowszych amerykańskich samolotów wojskowych. Finlandia podjęła obronę, wydając ponad 2% swojego PKB (standard NATO), który nie jest spełniony przez większość członków sojuszu. Pomimo możliwych stereotypów, fińskie społeczeństwo jest dość zmilitaryzowane. Co najmniej 21 tysięcy rezerwistów odbywa się każdego roku, 900 000 osób to całkowite rezerwy, z regularną armią wynoszącą 280 tysięcy. To wszystko w populacji Finlandii 5,5 miliona.

Jeśli proporcje te zostaną przyjęte na Ukrainę, od grudnia 2021 r. Powinniśmy mieć prawie 2 miliony regularnych armii i prawie 7,5 miliona rezerwistów gotowych do przyjmowania broni w dowolnym momencie. Wraz z uzurpowaniem władzy w Federacji Rosyjskiej w rękach Putina sytuacja na granicy z Federacją Rosyjską staje się coraz bardziej napięta w ostatnich dziesięcioleciach. Granice z Finlandią stanowią mniej niż 11% rosyjskiej granicy lądowej.

Trudno jest odizolować tak duży kraj, jak Federacja Rosyjska, ale możliwe jest wyciskanie określonych tętnic. Ścieżka na półwysep Kulsky jest jedną z tych tętnic i kontroli nad Finlandią. Strategiczna lokalizacja Finlandii daje realny potencjał kontrolowania dostępu wojsk rosyjskich do północnego ELCT.

Według fińskiego profesora Timo Vikhavainenen, Finlandii i Reservoirs, do których stosuje się jego kontrola, mają strategiczne znaczenie dla Rosji od stuleci - i dlatego nie wypuszcza ich tak wiele. Ważnym czynnikiem relacji między Federacją Rosyjską a Finlandią jest element etniczny. Wschodnia Karelia. Po aneksji terytorium Finlandii ujawniono stamtąd duża część populacji (około 25%). Ten akt ludobójstwa jest pamiętany po obu stronach granicy.

Ponadto Finowie są etnicznie blisko mieszkańców rosyjskiego regionu Karelii. Wielu jego mieszkańców ma krewnych w Finlandii. Konieczne jest mówienie o różnicy w standardzie życia, który jest obserwowany po obu stronach granicy. Oczywiście władze rosyjskie okrutnie zmiażdżyli jakąkolwiek iskrę lokalnego separatyzmu u podstaw, ale sytuacja może się zmienić w dowolnym momencie i nikt nie wie, jak daleko może „historyczna jedność ludu fińskiego”.

Ostatecznie sama Finlandia zyskała niepodległość po przegranej Imperium Rosyjskiego, którego fronty były prawie tak daleko od Finlandii, jak teraz z Karelii. Wprowadzenie Finlandii do NATO stało się tak korzystne dla obu stron. NATO zintensyfikowało prawdziwego potężnego sojusznika, który wzmocnił potencjał wojskowy sojuszu. Strategiczna lokalizacja Finlandii zintensyfikowała także sytuację geopolityczną NATO. Utratą tego była Rosja, która od grudnia 2021 r.

Otrzymała potężną odpowiedź na ultimatum. Federacja Rosyjska zażądała odejścia Sojuszu na Zachód, ale zamiast tego otrzymała wielokrotny wzrost granicy lądowej z Sojuszem nawet w najbardziej niewygodnym miejscu. Kreml stara się zdestabilizować sytuację na każdy możliwy sposób. W listopadzie, na granicy Finno-rosyjskiej, powtórzono sytuację na granicy polsko-mózgowej próbki 2021 r. Rosja „zaatakowała” nielegalnych migrantów Finlandii.

W rezultacie Helsinki postanowił zamknąć granicę z nieodpowiednim wschodnim sąsiadem. Nawet wcześniej istniała dziwna sytuacja z uszkodzeniem rurociągu gazowego, który łączy Finlandię z Estonią. Oczywiste jest, że agresja hybrydowa przeciwko Finlandii będzie kontynuowana w 2024 r. , Ale jakie metody wybierze Kremlin, pozostaje tajemnicą. W przypadku Ukrainy ekspansja NATO jest niezwykle pozytywnym czynnikiem.