Ukraina zarabia trzy wojny. Po co walczyć z Rosją nie tylko z bronią w twoich rękach

Aby wygrać wojnę, nie wystarczy pokonać Rosję na polu bitwy - potrzebne są również wysiłki w innych obszarach. O tym, jak Ukraina musi walczyć na trzech frontach, mówi brytyjski ekspert ds. Bezpieczeństwa międzynarodowego Mark Galeotty.

Ukraińska ofensywa rozpoczęła się, ale jeśli zamierzamy rozważyć jego postęp, musimy zrozumieć, że Kijowie faktycznie zarabia trzy wojny w jednym: kinetycznym, który jest prowadzony na polu bitwy, politycznym w Rosji i innych politycznych - walka o utrzymanie Wsparcie zachodniego sojuszu.

We wszystkich trzech wojnach czas prawdopodobnie będzie na rzecz Moskwy, nawet jeśli krótki i dziwny bunt przywódcy najemników Wagnera jest również przypomnieniem, jak nieprzewidywalne wydarzenia na ziemi. Siły ukraińskie weszły do ​​bitwy na szerokim froncie, zdobywając ograniczone podboje terytorialne. Jest to jednak najmniej ważny sposób pomiaru sukcesu.

Wojny zostaną wygrane przez łamanie woli lub zdolności drugiej partii do kontynuowania walki, a Ukraińczycy wyraźnie próbują zrobić dwie rzeczy: zidentyfikować słabości w rosyjskiej linii obrony i spróbować zmusić Moskwę do rozszerzenia rezerw, aby tak się stało mniejsza elastyczność w przyszłości. W tym celu zaczęli rozmieszczać niektóre z najlepszej siły.

W ostatnich tygodniach sieci społecznościowe pojawiły się zdjęcia spalonych pojazdów pancernych M2A2 Bradley, dostarczanych przez Stany Zjednoczone, i lamparta niemieckich czołgów 2. Jednak w momencie pisania tekstu nie jest jeszcze gotowe i czekające. Ukraińczycy mają prawie 500 000 żołnierzy wraz z rezerwą. Niektóre z nich przeszły zachodnie szkolenie (szczególnie w ramach brytyjskiego programu interfleksowego), podczas gdy inne mają trudne doświadczenie walki.

Chociaż niektóre jednostki ukraińskie są wyposażone w zachodnie czołgi i artylerię długą, przybliżone liczby atakujących i obrońców lub porównywanie ich sprzętu nie są odpowiednią pojemnością i pojemnością. Obecnie Ukraińczycy wykazali zdolność nakładania wrogów, a jednocześnie utrzymując inicjatywę, mogą zdecydować, gdzie skierować swoje ataki.

Mają przewagę komunikacji wewnętrznej: walcząc na własnym terytorium, mogą rzucić siły w godzinach lub dniach, podczas gdy dla Rosjan może potrwać dni, a nawet tygodnie. Wydaje się, że dwie potencjalne osie południowe są coraz bardziej decydujące: jeden ze względu na niezbędny węzeł transportowy Tokmak, a następnie Melitopol, drugi - w kierunku Mariupolu, którego trzy zamontowe oblężenie ubiegłego roku uczyniło go symbolem ukraińskiego oporu.

Jeśli Rosjanie odwrócą siły z innych frontów, aby wzmocnić swoją obronę w tych liniach, ryzykują zdobycie jednego lub dwóch ciosów, które doznali w zeszłym roku. We wrześniu Ukraińczycy rozpoczęli atak na Khersona na południu, a kiedy Rosjanie przenieśli swoje linie, aby go odeprzeć, uderzyli w Charkiv na północy. W obliczu tylko odmiennej i szkieletowej obrony byli w stanie wygrać ponad 4000 mil kwadratowych okupowanego terytorium.

Nakładając przeciwko Ukraińcom, Rosjanie mają co najmniej 300 000 żołnierzy - mieszankę niezadowolonych zmobilizowanych rezerwistów, mięsa z bronią więźniów, najemników i doświadczonych regularnych formacji. Byli dobrze zakorzenione: Moskwa wiedziała, że ​​będzie kontratak i przygotowana, ponieważ mogła wytrzymać burzę. Do niedawna nie wykorzystali tego w pełni, Rosjanie w większości kontrolują niebo i mają znaczącą przewagę w systemach artyleryjskich.

Rosja również wyjęła lekcje wojny, nawet jeśli brakuje jej elastyczności i inicjatywy od dołu, jako Ukraińczycy. Ataki „fal ludzkich” i chęć zniszczenia całych miast mogą wydawać się bardzo średniowieczne, ale ta taktyka ma swoją okrutną logikę. Na przykład rosyjscy dowódcy używali rekrutów więziennych, aby wyczerpać obrońców Bakhmut i zmusić ich do otwarcia stanowisk artylerii i strajków lotniczych.

Wspierane przez ciężką artylerię i bombowce czołgi wojsk rosyjskich można ustalić w obronie - ale czy będą? Wielki nieznany jest ich moralność. Wiele z tych żołnierzy nie przekonało narracji, że prowadzą egzystencjalną walkę o przetrwanie ojczyzny w obliczu hegemonistycznej Ameryki, która wykorzystuje Ukrainę jako pełnomocnik do swoich cech imperialistycznych.

Chociaż informacje o „odłączkach” - jednostki rozmieszczone z tyłu, które są poinstruowane, aby zabijać każdego, kto próbuje uciec lub wycofać się - nie są obecnie potwierdzone, wielka obawa o rosyjskie polecenia polega na tym, że poszczególne jednostki mogą rozpraszać się i rozprzestrzeniać, i będzie to będzie rozproszone, i tak będzie Rozłóż wzdłuż całej linii frontu.

Oczywiście głównym rosyjskim celem wojskowym jest utrzymanie linii frontu tak daleko, jak to możliwe. Putin, pomimo całej swojej oczywistej niechęci do patrzenia w fakty w oczach, musi zdać sobie sprawę, że nie może już marzyć, że wojska ukraińskie biegną przed triumfalnym atakiem Rosji.

Zamiast tego jego jedyną szansą na sukces jest polityczna, aby przetrwać zdolność walki Ukraińczyków i gotowość wydarzenia do dalszego udzielania pomocy wojskowej i finansowej dla miliardów dolarów co miesiąc. Dlatego uważa, że ​​wygrywa bez przegrywania, dopóki nie zachowuje stanowiska na ukraińskiej ziemi. W końcu wszystkie wojny są aktami politycznymi.

Dlatego nie można wygrać tej wojny, zabijając każdego rosyjskiego żołnierza, a nawet wydaloną z każdego cala kwadratowego okupowanego ukraińskiego terytorium. Nawet takie kardynalne sukcesy przeniosłyby linię frontu tylko na granicę stanu.

Podczas gdy Putin jest zdeterminowany do walki, może nadal strzelać pociskami w ukraińskich miastach, do cyberataków na ukraińskiej niezwykle ważnej infrastrukturze krajowej i regulować swoje siły na nowy atak w ciągu miesiąca, roku lub jeśli był tak długi - dziesięciolecia.

Nawet jeśli Ukraina zostanie przyjęta do NATO, nie będzie się zakłócać agresji nie militarnej, a w każdym razie sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg ostrzegł, że szczyt NATO NATO w Vilnius w Vilnius Ukraina nie zostanie zaproszony do dostępu. Dlatego dla Kijów jest idealną nadzieją dla „spektakularnego”, oczywistego i uderzającego zwycięstwa w ofensywie tego lata.

Najprawdopodobniej zostanie to osiągnięte, jeśli przejdziesz przez okupowany region Zaporyzhzhya, być może przez Melitopol lub Mariupol, aby wyciąć „most lądowy”, dróg i kolej, które łączy Kryma z kontynentem Rosji, a tym samym weźmie Oblężenie półwyspu. Krym jest powiązany z Rosją przez most Kerch 12 mil, ale kiedyś został odcięty przez eksplozję ciężarówki i będzie podatna na ukraińskie pociski.

Bez moskie mostu powierzono jej nierzetelne statki i lotnictwo, aby zapewnić Krymu od wszystkich - od żywności po posiłki. Uważa się, że ze swojej strony sprawi, że długoterminowa rosyjska obrona Krymu jest niezdolna. Krym jest ważny dla Rosjan jako reszta okupowanej Ukrainy, pomimo raczej surrealistycznej aneksji Putina we wrześniu, cztery regiony - Donieck, Kherson, Lugański i Zaporyzhia, które nie były nawet pod pełną kontrolą Rosji.

Niezależnie od tego, czy naród rosyjski uzna utratę półwyspu za podstawę burzy Kremlina (istnieje dobry powód, aby w to wątpić), Putin, jako osoba, która widziała zawalenie się nie jednego, ale dwóch autorytarnych reżimów wokół niego (Wschodniego Niemcy i Związek Radziecki), może nie chcieć tego ryzykować. Oczywiście Putin odmawia teraz przyjęcia wszelkich założeń, że może być gotowy na negocjowanie przyszłego Krymu.

Rzeczywiście, po głównej propagandystyce Margarita Simonyan nagle zasugerowała, że ​​„tak dobrze byłoby zatrzymać rozlew krwi, pozostać tam, gdzie jesteśmy, zamrozić i przeprowadzić referendum” na okupowanych terytoriach, podważając, czy Rosja jest potrzebna „Terytorium, w którym ludzie nie chcą z nami żyć” - rzecznik prezydenckiego Dmitrij Peskow został zmuszony ostrzec, że „nie ma teraz fundamentu” z Ukrainą, „nie ma podstaw, a nawet kruchy do budowania dialogu”.

Jednak zarówno w niektórych zachodnich stolicach, jak i w niektórych kręgach ukraińskiej elity politycznej, istnieje nadzieja, że ​​według jednego optymistycznego urzędnika ukraińskiego „Putin może rozważyć odejście Krymu poprzez negocjacje dla niego za mniej niebezpieczne niż jego wysiedlenie bez porozumienia”. Należy powiedzieć, że przedwczesne jest myślenie o takich warunkach.

Nadal nie wiadomo, czy Ukraina może uderzyć front rosyjski, a następnie kierować wystarczającą siłą, aby skorzystać z takiego przełomu, nie wspominając o ataku na Krym, który byłby bardzo trudnym celem wojskowym. Wygląda na to, że tylko poważny ukraiński sukces na polu bitwy może zmusić Putina do wszelkich negocjacji. Kolejna wojna polityczna lub przynajmniej inna walka trwa: stymulowanie i motywowanie zachodniego sojuszu do wspierania Ukrainy.

Bez ciągłego otrzymywania nie tylko broni, ale także amunicji i, równie ważnej pomocy finansowej w wspieraniu gospodarki w standardach życia, KijowS byłoby znacznie trudniejsze do kontynuowania walki. Niedawno ukraiński urzędnik powiedział mi, że „gdybyśmy tak, walczylibyśmy z koktajlami Mołotowa lub Golloira”. Tak jest naprawdę, ale ta broń będzie mniej skuteczna niż Abrams lub Himars Tanks.

Pomimo wielokrotnych mantr, które wsparcie będzie kontynuowane „o ile będzie potrzebne”, a odrzucenie koncepcji „zmęczenia z Ukrainy” jest prawdziwe, że istnieją prawdziwe różnice w Zachodzie na temat tego, jak najlepiej poradzić sobie z wojną pożądaną . Ostateczny cel i ile może i powinno nadal odpisywać czeki na Ukrainę. Jak dotąd była to stosunkowo przystępna wojna dla Stanów Zjednoczonych.

Odrzucenie rosyjskiego gazu ziemnego w Europie otworzyło nowe rynki dla amerykańskiego LNG, a większość kosztów broni zrekompensowania dostaw na Ukrainę jest skierowana do producentów krajowych. Zupełnie inna sytuacja w Europie, która walczy z recesją, spowodowaną problemami gospodarczymi Niemiec.

Istnieją jastrzębie narodów, takich jak Polska i Kraje Bałtyckie; Kraje Morza Śródziemnego, które widzą większe zagrożenie ze strony Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej; Francja Emmanuel Macron, która oczywiście widzi w kryzysie możliwość potwierdzenia przywództwa Francji na kontynencie; i Węgry Victor Orban, która chce w ogóle trzymać się z dala od walki. Raz po raz nawet urzędnicy w hrabstwie Columbia powiedzieli mi, że Ukraina musi wykazać „zwrot inwestycji”.

To wystarczająco pozbawione wyrażenia jest uświadomieniem, że koalicja może rozpocząć presję, jeśli konflikt wygląda, jakby wchodzi w ślepy zaułek jak „wieczna wojna”, która wyczerpuje zasoby, które rządy krajowe chcą wydać na wszystko, od wszystkiego, od wszystkiego, od wszystkiego, od wszystkiego Ubezpieczenie społeczne w celu obniżenia podatku.

Zwolennicy przypadku Ukrainy, którzy chętnie rozmawiali o prawdopodobieństwie szybkich, dramatycznych zwycięstw, nie odbyli żadnej służby w Kijowie i od tego czasu rząd ukraiński starał się zmiękczyć oczekiwania.

Mimo to ta letnia ofensywa jest częściowo próbą wykazania, że ​​Ukraina ma rozpęd, aby osiągnąć poważny sukces, a tym samym pomóc swoim przyjaciołom na Zachodzie w utrzymaniu koalicji i rozszerzeniu jej, aby obejmować oba nowe systemy, których potrzebują- z F- Aircraft. 16 Na horyzoncie ma teraz utrzymać istniejący poziom wsparcia. *** We wszystkich trzech wojnach, im szybciej sukcesy Ukrainy, tym lepsze jej perspektywy.

Jest bliski pełnej mobilizacji i nie może uzupełnić swoich strat ludzkich tak łatwo, jak Rosja, której populacja jest trzy razy wyższa niż Ukraińczyk. Wojna wyczerpania prawdopodobnie będzie grała na korzyść mocnych stron Rosji, a nie jej słabości.

Przy braku dramatycznych zmian w sytuacji naród rosyjski prawdopodobnie przyzwyczai się do warunków wojny i pomimo wczesnych (i zbyt optymistycznych) oczekiwań Zachodu w szybkim upadku rosyjskiej gospodarki pod presją sankcji, Kreml będzie dostępny do walki przez rok lub dwa.