Wojna jako papier lakmusowy. Jak związek wpłynie na przymusową separację

I co się dzieje? Odwracając się z codziennej rutyny, normalnego życia „jak wszyscy”, wielu widzi dystans i zdaje sobie sprawę z ich relacji i rozwiniętych, rodziny zostały stworzone i rozwinięte. W parach, w których istniała miłość, bliskość emocjonalna i zrozumienie, separacja tylko podkreśla. Mężczyzna i kobieta mają związek na odległość, rozmawiają o uczuciach, dzielą się tajemnicą, czując się nawet ostrzejszym, jak drogi jesteś.

W parach, w których od dawna żyli w nawyku lub dlatego, że „rodzina powinna być i wszystko”, są problemy, których partnerzy mogą nawet nie być świadomi (nie rozumiem, dlaczego nie tęsknię za nim i nie mamy o czym rozmawiać) . Albo kobieta (lub oboje partnerów) wzdycha z ulgą, a nawet przez ogromną poczucie winy i wstyd, uznając, że są teraz lepsi - oddychają swobodniej, czują się bardziej pewni siebie, a pewne pragnienie życia budzi się i jakby skrzydła rosły.

„Jakby z więzienia uciekł” - powiedział jeden z moich klientów. Nie mówię o kategorii rodzin, w których ludzie żyli z poważnymi problemami - nadużyciami, uzależnieniem, abjusem lub poważnym rozwodem. Te kobiety otrzymały „prawną” szansę na nowe życie, unikając ogromnych problemów z osiedleniem się tego spokojnego. Nie twierdzę, że wszystkie kobiety staną się szczęśliwe za granicą i znajdą swoją prawdziwą miłość.

Program nie jest tak prosty, po euforii i fascynującej rzeczywistości mogą być dość surowe. Każda kobieta staje się teraz bardziej szczera i czuje, co naprawdę dzieje się w jej życiu. Bez norm i zasad społecznych, myśli krewnych lub społeczeństwa, obawia się „jak jestem z dziećmi” lub „kogo potrzebuję”. I wielu czuje się lepiej - bardziej wolnych, szczęśliwszych, bardziej radosnych z tych powodów.

Wojna zmierzyła wszystkie wewnętrzne zatrzaski i ujawniła nas dostęp do potężnych sił archaicznych w sobie - zaciekłej, woli życia, wolności i miłości.

Ponieważ, uciekając od zwykłych okoliczności, kobieta zdaje sobie sprawę, że radzi sobie z czymś, co wydawało się niezwykle przerażające i zatrzymywane (pozostając z jednym z dzieckiem), uczy się być w bezradności, które mogą być wytrzymałe, pytające i otrzymując pomoc, nie jest zależna, nie jest zależna Bądź wdzięczny, a nie winny. I staje się lepszy, łatwiejszy i jeszcze szczęśliwszy, pomimo wszystkiego, co się dzieje. Tak, nie jest zwyczajowo rozmawiać.

Wielu chowa się za winą, wstydem lub ciszą, co się z nimi dzieje. Ale możesz być szczery wobec siebie i kontynuować ten użyteczny proces, więc nieoczekiwanie zaczął się od wojny. 1. Rozpoznaj, że jesteś silną kobietą, która była w stanie uratować siebie i swoje dziecko przed wojną. Nie było to łatwe, trudne, ale udało ci się. Chwal się i poczuj odwagę i siłę. Wystarczyli tej ucieczki, będą mieli wystarczająco dużo nowego życia. 2.

Spójrz szczerze na swój związek i zadaj sobie pytanie: „Jak żyłem? Dlaczego to przeżyłem? Czyją reguły i decyzje żyłem? ” Zadaniem nie jest uznanie winnego ani wroga, ale otwarcie patrzeć na związek, który budowałeś. 3. Przenieś skupienie się na sobie i zapytaj: „Kim jestem? A jak chcę żyć? ” W tej chwili odrzucając całą winę i wstyd, bądź świadomy i lepiej zapisz swoją odpowiedź.

Staraj się tylko skupić się - nie dziecko, a nie mężczyzna, a nie rodzic, a nie norma społeczeństwa. Teraz jest czas szczerości. 4. Daj sobie czas na zrozumienie i strawienie wszystkiego, być może przyznaje się i przeżyj swoje uczucia. Idealny, jeśli robisz to z psychologiem. Ważne jest, aby nie podejmować żadnych decyzji życiowych i pozwolić sobie na samotnie ze sobą.

W spokojnych czasach ludzie poszli na duchowe rentowność, aby wyrwać się ze zwykłego środowiska, a ty nie daliście tej możliwości nie na własną wolę. Więc użyj go maksimum, znając siebie. Może nigdy nie znałeś siebie. ⠀ Trudno jest rozpoznać prawdę. Chce uciec od swoich doświadczeń, gniewu i gniewu, niepokoju, poczucia winy i wstydu, a nawet nowego związku.