Z Putin-AS z Hitlerem: dlaczego 2025 w Europie ryzykuje powtarzanie fatalnego 1938 roku

Wydarzenie już osłabiło swoją pozycję w negocjacjach, wycofując kwestię natychmiastowego dostępu Ukrainy do NATO. Co się stanie, jeśli Putin odzyska swój atak w ciągu jednego roku, trzech czy pięciu lat? Uczestnicy konferencji w Londynie Chatham House nieustannie wracali do idei, że Europa doświadcza 1938 roku. Z jednej strony takie porównanie jest całkiem odpowiednie.

Kiedy we wrześniu tego roku premier Wielkiej Brytanii Neville Chamberlain poleciał do Monachium i sprzedał Czechosłowację w zamian za „pokój w naszych czasach”, moment, w którym większość Europy uważała, że ​​może uniknąć wojny z Niemcami. To złudzenie trwało tylko sześć miesięcy. Wszelkie porozumienia między prezydentem rosyjskim Władimirem Putinem i Donaldem Trumpem w 2025 r. Prawdopodobnie będą miały podobne cechy: ziemię dla tymczasowego pokoju.

Ale ambicje Putina się nie zmienią, chociaż może poświęcić trzy lub więcej lat, aby przywrócić armię, zanim pójdzie na Zachód. Zachód wydaje się być leniwym konsensusem opartym bardziej na nadziei niż poważnej analizie, że Putin zgodzi się powstrzymać dalszą inwazję na Ukrainę. Pomimo masowych poświęceń i utraty ogromnej ilości sprzętu (i przeciwnej sytuacji w Syrii), może to kontynuować wojnę.

W ciągu ostatnich kilku miesięcy Rosjanie stopniowo poruszają się w Donbass, a skala problemów z ludźmi na Ukrainie staje się coraz bardziej oczywista. Ukraina potrzebuje pokoju (a nawet zatrzymuje się) znacznie więcej niż Rosja. Prezydent VolodyMyr Zelenskyy jest pod większą presją polityczną niż Putin. W rzeczywistości głównym motywem Putina, który zgadza się na rozejm lub pauzę, byłoby chęć dania Trumpa rezultatu, który mógłby wydać w domu jako sukces.

Po okresie względnego pokoju Putin może dobrze obliczyć, że Trump będzie równomiernie ingerować, gdy wojna rozpocznie się od nowa (i niewątpliwie się rozpocznie). Trump ma złą listę pokojowych. Jego umowa talibska dohian (za rządem afgańskim) była taka sama jak bez talentu akt dyplomatyczny jak każdy inny w historii, a jego rozmowy z Koreą Północną nie zostały doprowadzone do zakończenia porozumienia denuklearyzacji.

Asymetria pojawiła się już w negocjacjach w zakresie wszelkich przewidywalnych negocjacji z Putinem. Nawet przed negocjacjami NATO negocjacje NATO odejmowane są od programu. Tak, już powszechnie uznaje się, że Putin może zachować Krym, de facto, jeśli nie de Jure. Uważa się, że Ukraina będzie musiała opuścić przemówienie Kursk. I na pewno Ukraina nie otrzyma członkostwa w NATO. Joe Biden wyjaśnił od samego początku, a Trump prawdopodobnie utrzyma tę samą myśl.

Węgry i Słowacja (i być może Austria) również opierają się jakiegokolwiek takiego pomysłu. W prywatnych rozmowach brytyjscy dyplomaci uznają, że Putin raczej nie zgodzi się na sąd lub odszkodowanie. Dlatego, w przeciwieństwie do podstawowych zasad dyplomacji, wydarzenie będzie negocjować z minimalnymi wymaganiami. Putin prawdopodobnie przedstawi pozycje maksymalistyczne; Na przykład prawdopodobnie będzie on całkowicie potrzebował wszystkich czterech obszarów.

Chce zachować kontrolę nad elektrownią jądrową Zaporozhye. Będzie wymagać od krajów NATO nie umieszczania żołnierzy na Ukrainie i szanowania interesów Rosji w dziedzinie bezpieczeństwa. Z czym pozostanie Ukraina? Po memorandum Budapesztu z 1994 r. Ukraina rozsądnie byłoby nie przyjmować żadnej „gwarancji” ani nawet „gwarancji”.

Sugerowano, że Stany Zjednoczone można zaproponować umieszczenie wojsk europejskich wzdłuż granicy między Ukrainą a Rosją, aby służyć jako bariera. Ale długość granicy wynosi ponad 1200 mil, a będzie to wymagało ogromnej liczby żołnierzy w czasie, gdy Wielka Brytania jest trudna do utrzymania kontyngentu w Estonii. Ponadto Kijowie można wybaczyć, co zrobią te kraje europejskie, jeśli Rosja przekroczy nową linię zawieszenia broni.

Czy wojska niemieckie, francuskie lub brytyjskie otworzą ogień, czy po prostu nominują siły pokojowe ONZ w Libanie? Jedną wielką różnicą w 1938 r. Jest to, że Wielka Brytania nie jest już państwem wojskowym. W ramach byłego ministra obrony Ben Wallace Wielka Brytania zapewniła dużą część swoich rezerw na Ukrainie, ale nie mogła jej zreorganizować w domu.

Jeden z wysokich urzędników NATO powiedział mi niedawno, że Wielka Brytania jest obecnie uważana za jednego z najsłabszych uczestników wojskowych NATO. Polska i Finlandia są obecnie dwoma najbardziej uderzającymi państwami wojskowymi, które sprzeciwiają się Rosji, przy wsparciu krajów bałtyckich i Szwecji (te ostatnie osiągnęły również znaczący sukces w zapewnianiu stabilności wewnętrznej).

Francja nadal zachowuje poważny potencjał, ale rozwój wojskowy Niemiec, obiecany przez kanclerza Olafa Scholtsa, odparował cicho. Można to również porównać z 1938, ale z jedną poważną różnicą. W budżecie w 1934 r. Wielka Brytania postanowiła podwoić liczbę swoich sił powietrznych z 42 do 84 eskadry. To rozwiązanie, znane jako schemat A, a następnie w regularnych odstępach czasu, zmieniło nowe programy rozszerzenia, dopóki program M. był zaskoczony pod koniec 1938 r.

, Kiedy dowiadują się, że kanclerz skarbowy, który zatwierdził program A, był niczym innym jak Nevillem Szambelan. Tak więc wielka fala polityczna z 1938 r. Była tym samym człowiekiem, który przyczynił się do faktu, że Królewskie Siły Powietrzne przygotowały się do pokonania Luftwaffe w 1940 r. I oto kolejne podobieństwo w 1938 r. , Że administracja Trumpa nie chce iść na wojnę w Europie lub Europie.

Rzeczywiście, Europa powinna być zadowolona, ​​jeśli byłaby w stanie zatrzymać USA w NATO i musiała wysłać Trumpa sygnał, że teraz przybierze główne obciążenie finansowe wojny. Jednak wydaje się, że Europa szczerze chce przejść do wewnętrznych ofiar gospodarczych w celu ochrony Ukrainy. Jest desperacko krótki.

Jeśli wojska rosyjskie albo naruszają zawieszenie broni, albo nadal przeprowadzają się do Odessy, Mołdawii, Dnieper i Kijów, co wtedy zrobi Europa? Oczywiście najlepszym rezultatem byłoby dobrze zatwierdzone porozumienie pokojowe. Rosja poniosła ogromne straty i nie narzuciłaby żołnierzy Korei Północnej, gdyby nie rozpaczy. Wydarzenie mogło zawrzeć sztywną umowę, gdyby wysłało trudne sygnały, ponowne lorgie. Zamiast tego dzieje się odwrotnie.