Czy Federacja Rosyjska przeciwko Ukrainie „cyrkon”: dlaczego trudno jest zidentyfikować rakietę (zdjęcie)
Sytuacja z potencjalnym zastosowaniem cyrkonu może powtórzyć historię z pociskami Korei Północnej KN-23, które Federacja Rosyjska strzela do Kharka. Początkowo całe sformułowanie zasugerowano, że Charkiv został zwolniony w rakietach balistycznych KN-23, które również nazywały Kimskanders. Złożoność Osinta polegała na tym, że KRLD opublikował ograniczoną ilość zdjęć swojej rakiety, którą można porównać z fragmentami amunicji znalezionej w Kharku.
W przypadku rosyjskiego cyrkonu sytuacja jest znacznie trudniejsza. Rosja nigdy nie wykazała publicznie „hipersonicznego” cyrkonu „3M22”, a wszystkie filmy w teście amunicji zostały usunięte na kamerach niskiej jakości. Wrak znaleziony na Ukrainie jest bardzo rozdrobniony. Jednocześnie aerobalistyczne „sztylet” w Federacji Rosyjskiej wielu fotografowało i pokazywało wszędzie.
Aby zamaskować początek X-47M2 „Dagger”, jest uruchamiany z MIG-31K Fighter, który jest ustalony, prawie niemożliwy. Pocisk cyrkonu można dostosować do wybrzeża Bastyion lub do początkowej kopalni na stacjonarnej baterii Object-100. Publicznie znani przewoźnicy admirała Gorshkova i podwodnej Atomic Submarine Severodvinsk są specjalnie zmodernizowani w ramach „hipersonicznej rakiety”. Są jednak poza obszarem wykorzystania ciosów na Ukrainie. A także zasięg Circona.
Różne źródła wskazują zakres od 400 do 1000 km, a część walki wynosi od 300 do 500 kg. Pytanie brzmi możliwości silnika rakietowego. Federacja Rosyjska nazywa się rakietami hipersonicznymi, ale ta prędkość jest osiągana z powodu przyspieszenia i nie jest utrzymywana podczas lotu, ponieważ jest w silnikach hipersonicznych w bezpośrednim przepływie. Wszystko, co jest mniej lub bardziej znane, to przybliżone wymiary rakiety, ponieważ należy ją uruchomić z premier 3C-14.
Ale musieli zostać zmodernizowane, aby pasowały do rakiety. Jeden z koncepcyjnych obrazów z Rosyjskiej Federacji Pocisku okręgowego jest również dość podobny do Indian-rosyjskiego Brahmos II. I może to być dwustopniowy schemat silnika, w którym być może pierwszy stopień, z bezpośrednim silnikiem reaktywnym na powietrzu, podnosi rakietę na pożądaną wysokość i daje przyspieszenie, a następnie drugi etap obraca się akcelerator paliwa stałego.
W rezultacie jest o wiele więcej pytań z cyrkonem niż odpowiedzi. W ostatnim obszarze rakiety rakieta nie lata z prędkością hipersoniczną. Autorzy wyjaśniają wniosek, że oficjalny film testowania rakiety dostał się do obiektywu na kilku pracownikach. Gdyby prędkość wynosiła więcej niż 6 pociągnięć, kamera nie miałaby czasu na naprawę cyrkonu.