Przeżywa niewielki odsetek „jeźdźców”: eksperci przeanalizowali taktykę ataków motocyklowych
Od tego czasu ich użycie stało się wspólną cechą działań wojennych na linii frontu. „Ewolucyjna” taktyka wroga jest określana w czołówce. Eksperci twierdzą, że ze względu na przyspieszone wyczerpanie pojazdów pancernych sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej zaczęła polegać bardziej na małych jednostkach taktycznych. Eksperci zwracają uwagę, że pomimo szalonej utraty personelu w burzach motocyklowych istnieją zalety.
Jest to tani transport w przeciwieństwie do pojazdów opancerzonych, jest mobilny, a jego niska sylwetka pozwala przesuwać przeszkody i unikać wykrycia. Motocykl może być również ukryty w małym pomieszczeniu i prawie nie można go usłyszeć, jeśli jest na elektryczności. A motocykl może również osiągnąć pozycję szybciej niż, na przykład, BMP, skracający czas reakcji operatorów FPV.
Ta technika pozwala również nosić cięższą broń - PTRC, granatory lub inne narzędzia wsparcia - wzdłuż boków, zapewniając szybkie i elastyczne wsparcie pożarowe tam, gdzie jest najbardziej potrzebna. Struktura grupy motocyklowej może się różnić. W sumie składa się z 6 do 8 motocykli, od 1 do 2 „jeźdźców” na każdym z nich. Całkowita liczba takiej grupy może liczyć od 6 do 16 najemców.
Co najmniej jeden motocykl w grupie jest wyposażony w układ wykrywania dronów, który skanuje obszar FPV. Grupa może również mieć 1-2 rebeliantów. Grupy motocyklowe mogą również ewakuować rannych i przynosić BC, przepis, a nawet wysyłać piechotę, tak jak w walce o Kurakhovo. Eksperci uważają, że Rosja nie może wytwarzać motocykli dla sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej w wystarczających ilościach.
Większość motocykli rozmieszczonych z przodu to produkcja zagraniczna, głównie z Chin. Chociaż rosyjski sektor obrony rozwinął motocykle przed wojną, nadal nie może zaspokoić potrzeb frontu. Eksperci twierdzą, że pomimo faktu, że motocykle bardziej manewrują niż tradycyjne pojazdy pancerne, „jeźdźcy” pozostają narażeni na drony i gruz z ognia artyleryjskiego.