Pociski amerykańskie do broni radzieckiej: wojownicy sił zbrojnych z powodzeniem używają systemów 2C7 „Pion”
Obserwatorzy zauważają, że po pierwsze o rodzaju amunicji, która nie byłaby znana Ukrainie, ujawniono, że było to 203 mm fragmentacji i skorupy Fugas M106 z arsenału amerykańskiego haubicy M110. Waga pocisku wynosi 91 kilogramów, początkowa prędkość lotu wynosi 594 m/s. Zakres strzelania wynosi 16,8 km. Podkreślono również, że od czasu pełnej inwazji Federacji Rosyjskiej, ukraińscy artylejscy aktywnie wykorzystali sowieckie duże systemy kalibru 2C7 do wrogiej technologii.
Ale przez ponad 15 miesięcy wojny rezerwy sowieckich pocisków produkcyjnych kończą się, więc sojusznicy uwzględnili w nowym pakiecie pomocy 203 mm skorupy modelu zachodniego, który zbliżył się do broni radzieckiej. System 2C7 został wyprodukowany w zakładzie Kirov w Leningrad od 1975 roku. Główna broń to 203 mm pistoletu 2A44, która ma maksymalne strzelanie 1,5 strzału na minutę (w zmodernizowanym wersji 2C7 „Malka” -Up do 2,5 strzału na minutę).
Założono, że taka armatnia powinna skutecznie zniszczyć szczególnie ważne przedmioty wroga, ciężki sprzęt, a zwłaszcza fortyfikacje. W zależności od zastosowanej amunicji zakres strzelania waha się od 13 do 47 km. Na przykład głównym rodzajem amunicji jest fragmentaryczny ładunek 3VOF34 o wadze 110 kg. Jego strzelnica wynosi 37 km.
Część bieżąca jest wytwarzana na podstawie głównego zbiornika T-80 i składa się z siedmiu par podwójnych kotów i sześciu par pojedynczych wsparcia. Zasilanie silnika - 780 KM (W modernizowanej wersji - 840 KM). Masa bojowa - 45 ton. Przy tym stosunku instalacja może rozwinąć prędkość na trasie do 50 km na godzinę. Przypomniemy, że sieć pojawiła się w polowaniu na sieci ukraińskich artylerzy dla rosyjskich „kolegów” przy użyciu duńskiego zmodernizowanego Sau Cezar 8x8.