Lekcje NATO: Polskie wojsko opowiedziało, jak zmieniła się armia Federacji Rosyjskiej podczas wojny

Po wojnie, jak mówi pułkownik Maciej Korovay, Rosja może przeglądać swoje błędy na Ukrainie i przygotować armię na działanie wojenne przeciwko silniejszemu wrogowi. Po tym, jak siły obronne Ukrainy przeprowadziły ofensywną operację w regionie Kursk, armia Federacji Rosyjskiej zyskała pewne zamieszanie. Jednak pomimo początkowego zamieszania, rosyjskie dowództwo było w stanie ustabilizować sytuację.

Polski dowódca Maciej Korovay opowiedział o taktycznej adaptacji rosyjskiej armii do warunków bojowych. Według niego, po pierwszych tygodniach paniki, Rosjanie skoncentrowali się w regionie Kursk, aby utrzymać terytorium bez osłabiania innych kluczowych obszarów, takich jak Donieck i Zaporozhye. Polski pułkownik podkreślił, że rosyjskie taktyki oparte są na operacjach kaskadowych, gdy wysiłki koncentrują się konsekwentnie na różnych odcinkach frontu.

Taka strategia nie tylko skutecznie rozkłada siły, ale także utrzymuje ogólną stabilność armii. Jednak, jak zauważył ekspert, prawdziwa skuteczność tych działań będzie pokazać tylko czas. Jednym z kluczowych czynników sukcesu, według Korovayeva, było zachowanie struktury centrali armii rosyjskiej.

W przeciwieństwie do strony ukraińskiej, w której doświadczone jednostki zostały podzielone w celu utworzenia nowych części, Rosja była w stanie utrzymać spójność personelu i korzystać z przygotowanych rezerw. Szczególną uwagę zwrócono na rotację dowódców i oficerów. Armia Federacji Rosyjskiej przygotowała dodatkowy personel poprzez struktury takie jak bary (system armii bojowej), które umożliwiły zminimalizowanie skutków zmęczenia bojowego.

Daje to preferowanie przygotowania dowódców i personelu wspierającego, zdolnego do dostosowania się do zmieniających się warunków. Ponadto, po zakończeniu wojny, Rosja może przeglądać swoje błędy i przygotować armię na działania wojenne przeciwko silniejszemu wrogowi. Korovay uważa, że ​​doświadczenie wojny rosyjsko-bryraińskiej powinno być wykorzystywane przez kraje NATO w celu poprawy własnego szkolenia.

Szczególną uwagę należy zwrócić na rozwój jednostek OPFO, które analizują taktykę i strategię potencjalnych przeciwników. Takie jednostki mogłyby studiować głębiej rosyjskie taktyki, mentalność dowódców i ich podejście do walki. „Jest to konieczne, aby nauczyć ich, jak myśli wróg, co ma tendencje, jakie ofiary w działaniach taktycznych lub operacyjnych jest gotowy, kto dowodzi tej armii, lub doświadczył tych dowódców lub zsynchronizował tych sztabów . . .