Globalny szok inflacji: błąd wojny lub banku centralnego
Podobnie jak fakt, że jego dalszy spadek nie będzie tak prosty, jak do niedawna został opublikowany. W 2022 r. Nastąpiły trendy w zerwaniu trajektorii inflacyjnej. Rynki surowców zaczęły wykazać oznaki stabilizacji. I wydaje się, że apokaliptyczne proroctwa dotyczące oszałamiającej recesji na tle stóp procentowych banku centralnego również nie są prawdziwe. Źródło: MFW na podstawie danych. Jednocześnie jest coś takiego alarmu.
Przede wszystkim - zmiana retoryki wokół globalnego skoku inflacyjnego. 2021 został zapamiętany przez zręczną równowagę komunikacji wiodącej bankowości centralnej w sprawie „przechodności wstrząsu inflacji”. Proste słowa to jego czasowość. Jednocześnie dyskusje na temat „pensji - cen”, utraty globalizacji ich efektu dezinflacyjnego, powrót do „nowej starej normalności” z wyższymi poziomami inflacyjnymi zostały przywrócone w społeczności akademickiej. W 2022 r.
Retoryka się zmieniła. Bank Centralny wspomniał o swoich mandatach stabilności cen, próbując rehabilitować w oczach tych, którzy zachowują zaufanie do polityki pieniężnej. Nie wspomniano już wstrząsu przechodnie. Zamiast tego pojawiła się nowa historia horroru - Wojna nazistowskiej Muscovy przeciwko Ukrainie.
Nie zaprzeczam faktowi, że wojna na Ukrainie i blokada portów przerwały zwykłą pracę rynków surowców, a przygotowanie do wojny przez Muscovy rozpoczęły się od „suszenia rynku gazu w Europie” w 2021 r. Jednocześnie światowy dyskurs na temat wojskowego śladu nacisku inflacyjnego zawiera pewne niebezpieczeństwo. Podstawowe czynniki makroekonomiczne są zastępowane czynnikami, które mają rezonans polityczny na świecie.
Stwarza to problem odpowiedzialności banków centralnych za terminowe rozwiązania, poruszone do problemu zwiększania ciśnienia inflacyjnego, wydajności narzędzi prognozowania makro, a także poprawności komunikacji z rynkami. I to jest równie ważne.
Jeżeli wyborcy wielu krajów nieustannie mówią, że Ukraina jest winna inflacji, ponieważ została zaatakowana i jest chroniona, stwarza to ryzyko takiego sympatii wyborczej, która może wywołać wyjątkowo niebezpieczne długoterminowe konsekwencje geopolityczne. Warunki wstępne dotyczące rozwoju globalnej inflacji nie zostały wyraźnie określone, aby nie rozpocząć działań wojennych przeciwko Ukrainie. I potwierdzono rosnącą falę surową i przerwy w łańcuchach dostaw.
Rynki surowe szybko wyzdrowiały pod wpływem bodźców makroekonomicznych przeciwdrgawkowych. I łańcuchy dostaw ustabilizowały się, choć później, ale także przed agresją Rosji przeciwko Ukrainie. Źródło: MFW na podstawie danych. Źródło: Zbudowany na podstawie Banku Rezerw Federalnych w Nowym Jorku.
Chociaż wojna z Rosją naszego kraju opóźniła korekcję cen surowców i przyczyniła się do destrukcyjnego wkładu w globalną bezwładność inflacyjną, wygląda na znacznie bardziej przechodnie pod względem presji inflacyjnej. Oraz opóźnione decyzje wiodących banków centralnych, które całkowicie zignorowały zwiększoną presję inflacyjną w 2021 r. I zaczęły reagować dopiero w 2022 r. , Jest to udowodnione. Źródło: Zbudowane na podstawie Bank Płatności Międzynarodowych.
Źródło: Zbudowane na podstawie Bank Płatności Międzynarodowych. Źródło: Zbudowane na podstawie Bank Płatności Międzynarodowych. To, jakie wnioski można wyciągnąć z doświadczenia globalizacji globalnej stresu inflacji, nie jest pobłażliwością nieokreślonej miękkiej polityki pieniężnej. Zwiększono ryzyko geopolityczne. Transformacja globalnych łańcuchów dostaw będzie bardziej czynnikiem strukturalnym.
Rynki wejściowe są wystarczająco zintegrowane z globalnym handlem, a ich poziom dochodów rośnie. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby warto liczyć wyłącznie na dezynfekowaną manifestację globalnej integracji, biorąc pod uwagę, że ogranicza możliwości nieinflacyjnych bodźców makroekonomicznych. Teza ta była dobrze znana w latach 90. , ale dziś zasługuje na nowe zrozumienie pod kątem doświadczenia stresu inflacyjnego.
Przechodność presji inflacji, jak w rzeczywistości, i wstrząsy propozycji, bez względu na to, jak atrakcyjne są te pomysły dla optymalnej reakcji pieniężnej, w czystej formie są znacznie mniej powszechne niż mówią. Zdolność do oddzielenia szoku popytu, na który Bank Centralny reaguje od szoku podaży, którą ignoruje, jest dobrym ćwiczeniem teoretycznym.
Jednak praktyczne doświadczenie polityki pieniężnej pokazuje, że jest ona bardziej skomplikowana niż się wydaje, szczególnie w agresywnym środowisku politycznym. Biorąc pod uwagę fakt, że tym ważniejsze dla kraju eksportowego są surowce, tym mniej są one czystą propozycją. Zamiast tego kraje rozwinięte pozostają bardzo znaczącym czynnikiem w czynnikach ciśnienia inflacyjnych i czasowych korzyści wynikających z reakcji na niego, które mają wiodące banki centralne.
Z tego powodu synchroniczność presji inflacji w kontekście krajów nie gwarantuje synchronicznej reakcji banków centralnych. I powoduje to dodatkową zmienność kursów walutowych i przepływów kapitałowych. Surowce historycznie utrzymywały znaczący element globalnych warunków pieniężnych, a ten trend nie zniknął. Został zmodyfikowany pod wpływem rosnącej roli Chin i wielu innych rynków wschodzących, a także pod wpływem bardziej złożonego algorytmu zachowania OPEC.
Ale rola decyzji Fed pozostaje znacząca, biorąc pod uwagę wartość stóp procentowych w USA dla globalnych warunków pieniężnych. Źródło: Zbudowane na podstawie danych MFW i płatności międzynarodowych. Innymi słowy, jeśli wiodące banki centralne tworzą globalne warunki pieniężne, a ceny surowców reagują na nie, jest to mało prawdopodobne Problem polega na tym, że reakcja surowców jest silnym nieliniowym składnikiem.
Długotrwałe zachowanie miękkich warunków pieniężnych na świecie - i surowce zaczynają przypominać działanie turbosprężników na stare silniki. Najpierw pedał akceleratora i tylko wtedy agresywne przyspieszenie. Jest to niezwykle niebezpieczne dla globalnej stabilności. A na poziomie indywidualnego banku centralnego rosnąca fala surowa jest dobrą okazją do „ukrycia się w domu”. Ale taki dom jest zbyt kartonowy, aby mógł być bezpieczny.
Opóźniona reakcja jest w rzeczywistości niepowodzeniem wznowionym w latach 2021-2022 w sprawie znaczenia stabilności cen i potrzeby podejmowania niepopularnych decyzji. Inflacja bezwładność rodzi kwestię natury szoku. Pierwszym planem jest kwestia marketingu oczekiwań i elastyczności rynków. Zachowanie retoryki Hawk z wieloma centrobży na tle pojawienia się obrotu trendu inflacyjnego tylko to potwierdza.
Konieczność zwrócenia inflacji do celu będzie wymagała dłuższych stóp procentowych, gdy inflacja jest znacznie wyższa niż cel, w porównaniu z przypadkiem, gdy inflacja zmienia się wokół celu. Zaufanie do wiodących banków centralnych jest nadal zachowane. Daje im przestrzeń do wolniejszej reakcji na przyspieszenie inflacji spowodowane czynnikami po stronie oferty. Jednak zaufanie nie jest niekończącym się zasobem.
I to trudne czasy makroekonomicznych wyzwań najlepiej pokazują, czy organy pieniężne są gotowe podzielić się zaufaniem ze społeczeństwem. Ale jeśli zaufanie jest niespotykane, a oczekiwania inflacyjne są niewystarczające, luksus powolnej reakcji na zwiększoną presję inflacyjną szybko zamienia się w destabilizację makrofinansową ubóstwa. Właśnie dlatego wiele stuleci na rynkach wschodzących rozpoczęło cykl szybszego podnoszenia stóp procentowych.
I w ten sposób zapobiegało destabilizacji, która często wystąpiła w odpowiedzi na podniesienie wskaźnika w Stanach Zjednoczonych. Narodowy Bank Ukrainy jest często pod presją dyskursu na temat „niefazowego charakteru inflacji”. Zwolennicy inflacji przechodniej często wyrzucają NBU o zbyt wysokiej tempie lub nadmiernie ostre miary. Ale, jak pokazuje doświadczenie, długotrwała inflacja nie pyta już o naturę swojego patogenu.
Zostało to wykazane przez doświadczenie obecnej globalnej fali inflacyjnej. Wysiłki w celu ukrycia wojny z naszym krajem nie usuwają odpowiedzialności od banków centralnych za stabilność cen, ale powodują nieprzyjemne wytrącanie się zastąpienia pojęć i insynuacji geopolitycznych. Dotyczy to również polityki pieniężnej na Ukrainie.