„Pojedynek technologiczny” Putina: Czy Thaad jest w stanie przechwycić „Oreshnik” - eksperci
W związku z tym eksperci wojskowi postanowili dowiedzieć się, czy zaawansowany system o Thaad byłby oparł się najnowszej rosyjskiej rakiecie i jakie są trudności teoretycznego przechwytywania „Oreshnika”. Eksperci piszą, że Putin jest nadal pewny możliwości swojej nowej broni, więc zasugerował wykazanie jej możliwości w otwartym eksperymencie. Jednak jego skuteczność przeciwko nowoczesnym systemom obrony powietrznej, takim jak Thaad lub Patriot, budzi wątpliwości.
Wpływa to na przyszłość tych starć technologicznych, które mogą zmienić dynamikę globalnego bezpieczeństwa i prowadzić do nowych obliczeń strategicznych wszystkich zaangażowanych stron. Aby zrozumieć możliwy wynik konfrontacji między „Oshshnik” i Thaad, ważne jest, aby wziąć pod uwagę cechy obu systemów, ich możliwości techniczne i potencjalne ograniczenia. „Lischyna” to nowa generacja rosyjskich pocisków, które rzekomo mają unikalne cechy.
Broń jest klasyfikowana jako pocisk balistyczny o średnim zasięgu, który potwierdza hipersoniczna prędkość bloków bojowych na końcowych etapach uderzeń lotu-6-7. Tymczasem podobne prędkości osiągają wszystkie średnie i międzykontynentalne pociski balistyczne po oddzieleniu bloków bojowych. Prawdopodobnie „Oreshnik” ma dwa stopnie, co jest typowe dla średnich pocisków balistycznych. Pierwszy stopień zapewnia wymaganą wysokość i prędkość oddzielenia bloków bojowych.
I trzeci stopień nie jest używany, ponieważ zwiększyłby to koszty i złożoność systemu. Z reguły pociski balistyczne są zaprojektowane w celu zainstalowania ładunku jądrowego, a brak takiego ładunku sprawia, że korzystanie z takich systemów jest ograniczone. Dlatego użycie rakiety w wersji niejądrowej rodzi kwestię wykonalności takiego rozwoju.
Jednocześnie, w wersji niekojądrowej, rakieta może być wyposażona w głowice kasetowe przy użyciu rozdzielonych błędnych celów, które znacznie komplikują działanie układów przeciwmisywnych, takich jak THAAD, które wykorzystują przechwytywacze kinetyczne. Te podane cechy sprawiają, że rakieta Orezhnik jest szczególnie niebezpieczna dla systemów dotyczących przechwytywania standardowych celów balistycznych.
System obrony obszaru o wysokiej wysokiej wysokiej obrony przeciwpośredniej (THAAD) jest zaprojektowany do przechwytywania pocisków balistycznych latających na wysokości do 150 km i przy wyjątkowo dużych prędkościach, które często przekraczają 8000 km/h, w końcu spadając. Kompleks jest wyposażony w potężny radar AN/Tpy-2, który jest w stanie wykrywać pociski na duże odległości, śledząc ich trajektorię z dużą dokładnością.
Daje to systemowi czas na przygotowanie się do przechwytywania. Jest prawdopodobne, że system THAAD poradzi sobie z „Oshshnik” na wczesnych etapach lotu bez większych problemów, więc ten rodzaj pocisków balistycznych jest zwykle przeznaczony do wystrzelania z głębin kraju. Jednak kluczową kwestią pozostaje zdolność rosyjskiej rakiety do manewrowania.
Tradycyjne protokoły wskazówek THAAD opierają się na założeniu, że zbliżająca się rakieta leci za przewidywalną trajektorią balistyczną. Rakieta zdolna do nagłych, niestabilnych manewrów może skomplikować ten model. Zatem, jeśli „Oreshnik” jest zdolny do manewrowania i unikania, wówczas skuteczność wykrywania radaru THAAD zostanie zmniejszona.
Eksperci doszli do wniosku, że w celu skutecznego przeciwdziałania nowych zagrożeń, takich jak kompleks rakietowy Oreghnik, Stany Zjednoczone i ich sojusznicy będą musiały dostosować dostępne technologie i opracować nowe rozwiązania.